Verena naar Italie 1

Mieke en ik zijn 29 augustus samen met Verena naar Italië vertrokken. Verena gaat daar 1 jaar als au-pair werkzaam zijn bij een Italiaanse familie met 2 jonge kinderen. Deze famiie woont in Turijn. Ze liet ons weten dat zij het leuk vond als wij haar daarheen zouden brengen, want een jaar Omi niet zien vond ze wel erg lang. Wij hebben aan dit verzoek graag gehoor gegeven.
In overleg met Verena hebben wij besloten daar een paar dagen over te doen. De 1e dag zijn wij naar Heidelberg gereden, nadat Verena afscheid van haar moeder, vriendin en de moeder van de vriendin. Alle dames waren in tranen. De een staak de ander aan. Toen dit achter de rug was zijn wij vertrokken naar de eerset stopplaats en dat was Heidelberg. Daar hadden wij in B&B Heidelberg een drie persoonskamer gereserveerd voor 2 nachten, want de bedoeling was om in de stopplaatsen een dagje over te blijven. Rond 16.00 uur waren wij daar. Nadat wij waren ingecheckt zijn wij lopend naar de Altstad gegaan. Dat is een wandeling van ongeveer 4 km en dan ben je ook in het centrum van deze plaats. Wij hebben ons avondeten gebruikt in een restaurantje in de Altstad. Er zijn er genoeg, zowel in de hoofdstraat als de zijstraatjes. Het eten was behoorlijk gezouten, zullen maarzeggen dat dit goed is vanwege het vochtverlies, maar het had van Mieke en mij wel minder gemogen. Na het diner terug gewandeld naar ons slaapplekje. Wij hebben alle drie heerlijk geslapen.
Wij hebben ons niet gehaast, want de hele dag ligt voor ons. Na het ontbijt met de auto naar de Altstad gereden waar wij de auto in een parkeergarage hebben gezet. Mooi onderdak en stond niet in de zon te bakken. Wij hebben het plan opgevat om de toerist uit te hangen en dat houdt in dat je dan natuurlijk naar het slot gaat en het enorme wijnvat gaat bekijken. Het is gemaakt van 130 eikenstammen, is ruim 8 meter lang en 7 meter breed en heeft een inhoud van 221.726 liter.
Volgens onze receptioniste in het hotel was dit niet eens het grootste wijnvat, wat ik altijd heb gedacht, maar er is nog een grotere en die staat in Bad Dürkheim, meer dan 1.7 mlj liter inhoud groot is dit vat. Er is nu in dit wijnvat een restaurant gemaakt. Misschien een ideetje voor volgende keer als wij weer eens die kant op gaan. Wij houden ons nu meer bij het dagje Heidelberg. Kaartjes gekocht voor de Bergbaan en op naar de Königstuhl, het hoogste punt. Je moet onderweg dan overstappen en komt dan echt in een oud treintje terecht. Die werkt ook via een dikke staalkabel en gaat heel rustig omhoog. Moet 1 km overbruggen en neemt daar goed de tijd voor. Het uitzicht was fantastisch, zowel van het slot dat onder ons lag alsmede de rivier de Neckar waar ik nog als matroos op een binnenvaartschip heb gevaren. De Alte Brücke was ook goed te zien waar ik destijds met het schip een weekend heb gelegen. Wij moesten toen naar Heilbron en de sleepboot zou pas maandag komen. Van dat weekend heb ik gebruik gemaakt om het wijnvat en de burcht te bekijken. Toendertijd was dat heel rustig, want toerisme was er eigenlijk nog niet en alles was gratis. Ik heb alles lopend gedaan. Ik spreek over 1958. Wij zijn vanaf de Königstuhl via een rotsblokkentrap naar beneden gelopen. Verena begeleide Mieke, want die liep op gewone schoenen, maar wilde het toch graag doen. Is prima gegaan met behulp van haar lieve kleindochter. Na deze afdaling kom je bij de burcht en ook die hebben wij op ons gemakje bekeken en wij waren echt niet de enigen. Het was echt druk. Men is het slot aan het restaureren en het ziet er al prachtig uit, maar zo te zien is er nog werk in overvloed. Uiteraard zijn ook wij naar het wijnvat wezen kijken. Je kon er overheen lopen via trappen en dat hebben wij maar gedaan. Verena heeft ook een foto van mij gemaakt bij de balustrade waar ik in 1958 stond. Daar is niets aan veranderd. Heeft de tand destijds nog steeds doorstaan. Je hebt hier een prachtig uitzicht over de stad en het weer werkte daar volop aan mee. Het was heel, heel warm. Wij zijn met de bergbaan naar beneden gegeaan en hebben ons toch een beetje als oude mensen gedragen. Vonden dat wij genoeg hadden gelopen. Daarna nog wat soevenierswinkeltjes op het plein bij de kerk bezocht en heeft Verena een glaasje aan haar verzameling toegevoegd. Zij koop in elke plaats die ze bezoekt als toerist een klein glas als dat er is en heeft er al heel wat. Daarna op zoek naar onze warme hap. Wij hadden een mooi plekje weer aan de hoofdstraat gevonden. Hier wel gezegd dat wij geen zout op ons eten wilde en daar heeft men aan voldaan. Ik wilde graag aan Verena laten zien waar ik in 1958 met het de rijnaak had gelegen en gestaan. Wij zijn dus naar de Neckar gelopen en waren vlak bij de brug waar ik toen lag. Buiten de rivier en de brug om is hier alles veranderd. Er lag een rondvaartboot en de kapitein daarvan was aardig tegen mijn leeftijd aan en wist nog wel hoewel hoe het toen was. Geen bebouwing. Mieke en Verena zijn naar de brug gelopen en ik ben gaan staan op de plek waar mijn schip toen lag. Heel apart om hier nu met je kleindochter te staan, maar wel erg leuk.
Daarna de auto opgezocht en laat die nu niet willen starten. Er had licht aangestaan en dat had ik niet gemerkt. Als je bij deze auto de sleutel eruit haalt en de deur open en dicht doet zijn normaal alle lichten uit. Ik heb vast iets aangeraakt wat niet moest. Gelukkig bleek het vaker voor te komen, want de man die in de garage rondliep had een karretje met een volgeladen accu en kabels bij zich. Het was dus in een vloek en een zucht geregeld. Hem een fooitje gegeven en weer iemand blij gemaakt. Met de auto een rondje gemaakt, nadat ik Verena eerst bij de winkel had afgezet waar ze iets aan haar gezicht wilde laten doen. Na een goed halfuur was dat in orde en zijn wij richting ons hotel gegaan. Hier kwam de lakmoesproef, motor uitzetten en weer starten en dat ging goed.
Wij zijn op tijd onder de wol gegaan, want het is morgen een aardig eindje rijden naar Annecy.

Foto's komen nog. Sjaak is nog met mijn notebook bezig.