Naar Prins Rupert 1 juni 2017

Het is net een schoolreisje. Mieke en ik waren al vroeg uit bed. Heerlijk wakker worden onder de douche, spullen inpakken en dan op naar beneden voor het ontbijt. Dini loopt ook al rond en heeft alles al op tafel staan voor het ontbijt. Ze zorgt heel goed voor ons. Dan op weg naar Pr. Rupert. Dat is ongeveer 4 uur rijden en dat valt voor Canadeze begrippen erg mee. Wij rijden langs de bekende plekjes, zoals Mouricetown, Hazelton. Opeens zie ik dat op het dashboard het lampje gaat branden dat aangeeft dat ik moet tanken. Ik zeg dat tegen Dini en die vraagt waar ik dan wil tanken. De eerste pomp is pas bij Terrace en daar zijn wij nog niet. Gewoon hard doorijden en dan zie je wel of je het haalt, zegt mijn zus. Die raad volgen wij maar op. Wij zien op een bord dat wij nog 40 km van Terrace afzijn en een apparaat op het dashboard geeft aan dat wij nog voor 54 km benzine in de tank hebben. Dat moet dus genoeg zijn en inderdaad halen wij de pomp. Er gaat ruim 36 liter in en ik denk dat de tankinhoud 40 liter is. Mooi gedaan dus. In Terrace gaan wij naar A&W voor een kopje koffie met wat erbij. Dat wordt dan onze middaglunch. Na een goed halfuur gaan wij weer verder voor de laatste etappe. Hoe dichter wij bij Pr. Rupert komen hoe harder het gaat regenen. Dat belooft dus niet veel goeds. Het weer is ook te slecht om foto’s te maken en dat doen wij dan ook maar niet. In Terrace gaan wij eerst naar ons hotel. Dat ligt aan de hoofdweg van Terrace. Wij hebben een kamer en suite en dat is wel lekker. Dat zijn 2 kamers met een tussendeur. Nadat wij geïnstalleerd zijn gaan wij naar buiten om te kijken of er wat veranderd is in het plaatsje. Dat is niet veel in de 3 jaar dat wij hier niet zijn geweest. Er zijn een paar steigers bij gebouwd voor de cruiseschepen, maar meer nieuws kan ik niet ontdekken. Er komen hier veel vissers die dan met een boot de zee opgaan en daar is het zomers dan erg druk mee. ’s Winters komen ze hier jagen op Moos en beren, maar dat mag maar in een beperkte hoeveelheid en de tijd is ook beperkt. Daar wordt streng op gecontroleerd. Wij parkeren de auto om wat rond te lopen. Dini wordt echter niet lekker. Ze heeft suikerziekte en komt nu wat zoetigheid te kort. Haar bij de arm genomen en op naar de Mall. Daar zit een eettentje en na wat zoetigs gegeten en wat gedronken te hebben is zij weer boven jan. Op de boulevard ligt een Japanse vissersboot die hier naartoe is gedreven is. Dat was in 1987. Zie foto van plaqette. Tevens is hier een herdenkingspark voor de Noren, die hier geholpen hebben om Pr. Rupert en omgeving op te bouwen. Het regent nog steeds. Na wat foto’s te hebben gemaakt besluiten wij het hotel op te zoeken. Op de kamer maken wij koffie klaar en praten nog wat na. Wij besluiten om in het hotel te dineren. De ruimte waar dit is, is een zaal met tafeltjes en gewone stoeltjes. Beslist geen sterrenrestaurant, maar het is er aardig druk, dat moet volgens ons inhouden dat het eten wel goed moet zijn en dat blijkt dan ook zo te zijn en wij verorberen de friet en hamburger dan ook met smaak. En Allen, ik heb de belofte aan je ingevuld en Dini heeft genoten van het dinertje dat je voor haar in petto had en wil je namens haar er hartelijk voor bedanken. Hierna nog wat tv gekeken en onderwijl mijn verhaal gemaakt. Na de film ons bed op gezocht. Dat is een Kingsize bed waarin je elkaar haast kwijtraakt. Maar wij hebben er lekker in geslapen.
De volgende dag, 2-6-2017, blijkt het nog steeds te regenen. Wij gaan ontbijten en daar zit zo’n leuk oud stelletje. Daar genieten wij volop van. Ik ben naar de man en vrouw toe gegaan en gevraagd of ik een foto van hen mocht maken. Dat vonden ze echt leuk. Ze waren 60 jaar getrouwd en als je zag hoe liefdevol ze haar man verzorgde werd je week in je hart. Prachtig was het. Ik vertelde dat heel veel mensen ze nu zouden zien, omdat ik mijn verhalen op Internet zette met foto’s erbij. Dat vonden ze leuk en de vrouw vroeg gelijk wat de website was, want zij had ook Internet. Niet gek voor iemand die over de tachtig is. Wij hebben hartelijk afscheid van ze genomen. Wij gaan ook weer richting onze thuisbasis. Houden een tussenstop in Terrace voor de lunch bij Tim Hortens. Daarna nog even bij Wallmarkt langs. Dat is een knots van een winkel, maar wij hebben niet zoveel nodig. Ik koop daar een riem en een spijkerbroek, want beide die ik heb zijn niet goed meer. De riem is versleten en de broek is hoog water als ik die draag. Getankt en dan het laatste stukje naar Smithers en dat is nog ruim 2 uur. Het weer is opgeknapt en na een poosje gaat zelfs de zon schijnen. Ik heb wat foto’s gemaakt en wij stoppen bij de waterval in Mouricetown. Dat is altijd spectaculair als je ziet dat de rivier door een smalle opening moet. Dat gaat met donderend geweld. Om half vier en 693 km later, nadat wij zijn vertrokken, rijden wij de inrit van Dini haar huis weer op. Het waren een paar gezellige dagen en wij hebben weer heel wat met elkaar afgepraat.