Zuid-Afrika week 5

Zondag, 26-11-2017, wij zijn begonnen aan de laatste 4 dagen in Zuid-Afrika. Die gaan wij dan ook nuttig besteden. Wij gaan vandaag met zijn vieren een tourtocht maken. Wij zijn eerst naar Stellenbosch gereden en daar een wandeling gemaakt in de tuinen van Babylonstoren. Ze hebben daar prachtig aangelegde perken met diverse species, zoals dat hier heet. Het was heerlijk warm, dus zijn wij op ons gemakje erdoorheen gelopen. Er was veel te zien en ook te ruiken. Onderweg kwamen wij nog een kalkoen tegen die liet weten dat hij op zich eigen wilde zijn. Hij zette al zijn veren op. Ook de grote schildpad wachtte tot wij voorbij waren voor hij verder liep. Nadat wij alles hadden bekeken zijn wij doorgereden naar Franshoek, waar wij bij Boschendal de lunch hebben gebruikt en die was voortreffelijk. Dit is een heel beroemde wijnery, die al sinds 1685 bestaat. Heeft ook heerlijke wijnen. Ook hier zijn wij even de tuinen in geweest, want zij verbouwen hier hun eigen groenten en kruiden voor het restaurant en hotelgasten. Hier hebben wij de lunch gebruikt. Dan op naar Seapoint en thuis hebben wij een lekkere maaltijd gebruikt met een wijntje erbij als afsluiting van de dag. Op maandag 27-11-2017 zijn wij eerst nog even naar de stalletjes bij Houtbaai gegaan om te kijken of ze dat hebben wat iemand heeft besteld en inderdaad dat was er. Nog wat aan de foto’s gewerkt thuis en om een uur of half vier zijn Marcel, Sebas en wij tweeën naar Somerset West gereden. Sebas gaat weer naar huis en Lia komt hem hier ophalen. Een hartelijk afscheid en gezegd “tot in Nederland”, want daar komt hij in januari naar toe. Dan naar het Somerset College om Lennard op te halen. Wij gaan met zijn vieren uit eten. Lennard voelde zich niet zo lekker. Sinds de lunch heeft hij last van zijn maag. In Franshoek zijn wij naar het wijnhuis gegaan en hebben een mooi plekje buiten gevonden. Lennard heeft nog steeds last en als het eten komt helemaal. Hij is eerst naar het toilet gegaan en heeft de beproefde methode toegepast en dat hielp. Mieke, Lennard en ik hadden Sirloin vlees besteld en dat was overheerlijk. Heerlijk mals gebraden en een plezier voor de smaakpupillen. Dan op naar huis en voor de laatste nacht ons bed opgezocht. Het is een heerlijk bed, king size maat, dus je moet af en toe elkaar zoeken, maar ik vond Mieke steeds weer en zij mij. Dinsdag 28-11-2017 gaan wij naar Cynthia in Bellville om de laatste nacht door te brengen. Zij is de vrouw van wijlen Ab van Garderen. Wij gaan altijd bij haar langs en meestal doen wij ook een “slapie”. Zij is een grote fan van André Rieu, dus hebben wij de DVD van 2016 bij ons. Wij zijn op weg naar Bellville eerst even aangegaan bij de tandarts. Mieke vond dat haar ondergebit te los zat. Wij werden direct geholpen. De beugel werd wat verdraaid, maar werd erbij gezegd, dat mag Mieke niet zelf doen, want dan kunnen ze afbreken. Altijd laten doen door een tandarts of een tandtechnieker. Dat hebben wij beloofd. Dan op naar Cynthia. Ze was ontzettend blij ons te zien. Stevige omhelzingen en dikke zoenen. Ze dacht dat wij nu aan de reis begonnen, maar ik heb haar uit de droom geholpen en verteld dat wij op weg naar Nederland zijn en morgen gaan vliegen. Ik moet zeggen de DVD van André Rieu was een schot in de roos. Ze was er helemaal weg van. Wij hebben heel wat met elkaar gesels, ook over het alleen zijn. Zij mist Ab ontzettend, maar heeft wel haar weg gevonden. Ze is niet “gelukkig” dat vond zij een verkeerd woord, maar wel tevreden met haar leven. Een andere man komt niet in haar gedachten op, zegt ze. Ze hebben hier al waterbeperking en mogen maar 25 liter per dag gebruiken. Water is nog wel te koop, maar dat gebruik je dan heel spaarzaam. Mieke en ik zijn naar de liquerstore geweest om een heerlijke fles Adelpracht Late Harvest te kopen en hebben toen gelijk maar een bottle water voor haar gekocht van 5 liter. Wij hadden ook nog een Nederlandse kalender meegebracht en daar was zij heel gelukkig mee. Dat doen wij altijd als wij naar Zuid-Afrika gaan aan het einde van het jaar. Ze heeft ze allemaal nog en ze bewaart ze voor de “prentjes” zegt ze. Daarna een heerlijke maaltijd gekregen, waar wij van hebben genoten met ijs als toetje. De DVD van André Rieu had ze al aangezet en met elkaar hebben wij deze bekeken. “Ik ga morgen na mijn werk weer kijken” liet ze ons weten. Dat werk bestaat uit borduurwerk wat zij doet voor anderen op bestelling. Wij zijn op tijd naar bed gegaan. Cynthia is altijd al om 5 uur uit bed, maar wij hebben de wekker op acht uur gezet. Dat vonden wij vroeg genoeg. Het is nu woensdag, 29-11-2017, de dag van ons vertrek. Op tijd uit bed en wij konden een “stort” nemen, maar wel kort, 2 minuten. Als ze hier namelijk over de daglimiet van 25 liter heengaan krijgen ze een boete en dat willen wij Cynthia niet aandoen. Na nog een poosje gepraat te hebben ben ik de koffers in de auto gaan leggen en gaan wij eerst nog even langs de tandarts. Mieke haar ondergebit ging te makkelijk uit en dat is niet de bedoeling. Wij werden direct geholpen. De tandarts van harte bedankt en haar een goede maand toegewenst. Ze is in zwanger en 15-12-2017 uitgeteld en het wordt een meisje liet ze ons weten, maar de laatste, want ze heeft al 2 kinderen. Een jongen en een meisje. Wij hebben haar sterkte toegewenst met de bevalling. Zij sprak Afrikaans, dus konden wij goed met haar communiceren. En dan op weg naar het vliegveld. Daar de auto afgetankt en teruggebracht. Nadat alles was gecontroleerd en in orde bevonden konden wij vertrekken. Totaal hebben wij 2229 km gereden. Er stond net een elektrische personentrolley en die heeft ons bij de terminal gebracht. Alles ging vlot en voor wij het wisten waren wij ingecheckt en konden wij ons verder vermaken. Van de laatste honderd rand hebben wij een hamburger een drankje gekocht bij KFC. Nu is al het contante geld op. Daarna uiteraard door de securety en ook dat ging vlot geweest. Wij zijn ruim op tijd en hebben en hebben even lekker koude glaasje Rosé gedronken. Dat ging er goed in. Ik zie dat ons vliegtuig er al is en de mensen staan al in de rij. Ik ga afsluiten en ons straks installeren voor de vlucht van 2 uur naar Johannesburg. Het was een prima vlucht tot vlak bij Johannesburg. De lucht zag er zwart uit met donkere wolken. Er was veel turbulentie en wij kregen ook 2 kleine luchtzakken te verwerken. Het is net of het vliegtuig dan een optater krijgt. Iedereen schrok zich een hoedje. Hier en daar een gilletje en daarna was het erg rustig in het vliegtuig. Terwijl dat met zulk weer normaal is dat het vliegtuig een beetje sterk schudt. De piloot zette het vliegtuig prima aan de grond en iedereen was weer gelukkig. Hier hadden wij ongeveer 3 uur om over te stappen. Er stond al een rolstoel klaar voor Mieke en ik zei instappen, want dan gaat alles sneller. Dat bleek ook, want in een mum van tijd waren wij door de controle en konden wij rustig aan doen. De begeleider bracht ons naar een koffieshop en was niet te beroerd om een fooi te vragen. Dat mogen ze eigenlijk niet, maar ja alles is meegenomen moet je maar denken. Ik heb hem 5 euro gegeven en hij moet maar zien hoe hij dat omwisselt. Dat was geen bezwaar zei hij. In dit restaurant bestelde wij een bier en een zoete wijn en een snack. Dat heeft precies 40 minuten geduurd voor wij dit kregen. 20 minuten voor de drankjes en 20 minuten voor de snacks. Geduld is dus een schone zaak. Ze hebben echt geen verstand van dit werk en dat is jammer, want ze willen wel. De training laat gewoon te wensen over. De jongen die ons hier had gebracht kwam ons weer ophalen en bracht ons bij de gate, waar ons vliegtuig stond. Wij mochten als één van de eersten naar binnen en konden dus goed onze spullen kwijt. Daarna kwam de rest van de passagiers. Wij blij dat wij als eerste erin mochten. Het vliegtuig liep helemaal vol en de mensen moesten zoeken naar een plek om hun koffertjes kwijt kunnen. Mieke en ik kijken er met plezier naar, gemeen eigenlijk, maar het was leuk om dan te zien hoe asociaal mensen kunnen zijn. Het regende dat het goot en dat was voor de stad goed, maar droog is leuker. Het zicht werd dan ook wat belemmerd. De vlucht vertrok redelijk op tijd, maar 15 minuten te laat. Bij het opstijgen zag je hier en daar bliksemschichten die de lucht doorkliefden. Werkelijk een pracht gezicht. Het vliegtuig vloog er langs, dus geen turbulentie. Ik heb er van genoten. Daarna ons goed geïnstalleerd voor 11 uur en tien minuten die wij gaan vliegen om in Londen te komen. Onderweg zijn wij goed verzorgd door de crew. Ons natje en droogje kwam op tijd, daarna wat gedommeld. Donderdag 30-11-2017 werd er 2 uur voor de landing een ontbijt geserveerd en dat hebben wij ons best laten smaken. Om 5.15 uur raakten de wielen van dit bakbeest de grond en je verbaast je steeds weer zo mooi als de piloten zo’n vliegtuig aan de grond zetten. Wij zaten in een Airbus 380 en die heeft een onder- en bovendek en kan aardig wat passagiers meenemen. Wij zaten op het bovendek en hadden 2 stoelen helemaal achterin. Daar zit je heerlijk en het uitzicht is, als het weer meewerkt, formidabel. Hier stond ook een karretje klaar om ons mee te nemen naar het volgende startpunt. De plek waar wij werden afgezet was vlakbij de gate waar wij heen moesten. Iemand zou ons op komen halen, maar dat duurde zolang, dat wij zelf langzaam lopen naar de plek zijn gegaan waar wij moesten zijn. Uiteraard weer door de controle, dat was de derde keer en dan op naar de gate waar ons vliegtuig komt te staan. Ook hier mochten wij weer als eerste naar binnen en konden wij ons goed installeren. Op tijd vertrokken en een uur later in Amsterdam. Mieke haar taxi stond ook hier klaar en wij werden naar de bagagehal gebracht, nadat de KM ons Nederland liet binnen komen. Wij zagen Eric al staan achter het glas. Vrij snel kwamen de koffers en dan op naar de uitgang. De begroeting was zoals hij hoort te zijn. Op naar de auto en wij mochten de rolstoel meenemen naar de auto. Dat was wel fijn, want Mieke had wel wat last van haar rechterknie. Eric heeft ons netjes afgeleverd in de Kervelstraat. Vanavond komen ze bij ons eten en zij nemen dan Chinees mee. Wij zijn ’s middags een paar uur gaan slapen en dat deed ons beiden goed. Daarna de koffers uitgepakt en gezorgd dat de wasmachine ook weer wat werk kon verzetten. Tijdens het eten de cadeautjes uitgedeeld en die vielen allemaal goed in de smaak. Dit is echt het einde van onze reis. Het was maar goed dat wij onze spijkerbroeken en hemden met lange mouwen hadden aangetrokken, want het was aardig fris. Ik schrijf dit stukje verslag op 2-12-2017 en het is in Apeldoorn de hele dag onder het vriespunt gebleven. Het is fijn om weer thuis te zijn.
Ik hoop dat iedereen die deze verhalen leest daar plezier aan heeft beleefd. Het is soms wat veel, maar u moet in gedachten houden dat het voor ons ook een reisverslag met foto’s is voor ons zelf en dat anderen mogen meegenieten. Degenen die reacties hebben gegeven op onze verhalen, heel hartelijk bedankt. Ik ga er straks nog foto’s bij de verhalen zetten, zodat het echt een compleet reisverslag en dagboek wordt voor ons, waar wij zeker diverse malen in zullen kijken en genieten van deze maand in Zuid-Afrika.