Verena naar Italië 2

Vandaag, woensdag, op tijd uit bed. Om 8.00 uur zitten wij al aan het ontbijt en de koffers staan al in de auto. Het is vandaag een aardige afstand naar Annecy, vandaar dat wij op tijd vertrekken. Het was een goed verblijf in dit grote B&B hotel. Het enige mankement was dat de liften niet werkten.
Het is prachtig mooi weer, dat belooft dus weer een warme dag te worden. Onze routeplanner staat ingesteld op het vermijden van tolwegen. Het wordt dan ook een mooie rit over kleine weggetjes en bergtoppen. Wij genieten volop. Uiteraard wordt er ’s middags even gestopt bij een supermarkt langs de weg. De temperatuur is ver boven de 20 graden, maar in de supermarkt is het heerlijk koel. Wij kopen wat te eten en te drinken en gaan buiten op een bankje zitten om dit verorberen. Het uitzicht op de bergen is fantastisch. Na een halfuurtje gaan wij weer verder op stap. Over de snelweg gaat vlugger, maar dit is veel mooier rijden en wij hebben de tijd. Tegen spitsuur rijden wij Annecy binnen en ik kan je zeggen, die hebben ze hier ook. Wij doen er dan ook een uur over voor wij bij ons hotel zijn. De weg door de plaats er naar toe was goed te doen en zag er prima uit. Hier werkt de lift wel. Op naar onze kamer op de 2e etage. Die ziet er goed met uit met brede bedden. Nadat wij ons hebben opgefrist (douche) gaan wij met de auto richting centrum. De parkeerplaatsen staan aardig vol, maar wij vinden nog een vrij plekje. Het zijn vrije plaatsen aan het meer. Je maakt gelijk een mooi wandeling langs het meer en de haven. Het is aardig druk hier. Iedereen geniet van de heerlijke koele avond. Langs het riviertje, dat door het centrum stroomt, zijn allemaal eettentjes en de terrassen zitten goed vol. Verena wil ze allemaal bekijken lijkt het wel en wij wandelen als gehoorzame oude mensen achter haar aan. Het is tenslotte toch een beetje haar feestje. Uiteindelijk hebben wij wat gevonden. Degene die Verena overhaalde was een jong meisje die goed van de tongriem was gesneden. Nu maar afwachten wat wij krijgen voorgeschoteld. Het blijkt en grote plank vol vers gesneden vleeswaren en ook wat kaas te zijn. Klein beetje groente erbij en een mandje met stokbrood. Wij hebben het ons goed laten smaken. Een lekker drankje en iedereen was tevreden en daar gaat het om toch. Je moet hier wel contant geld bij je hebben, want veel zaken hebben geen pinautomaat, kost zeker teveel. Hier moest ik in ieder geval contant afrekenen. In het vervolg eerst maar vragen of ze een pinautomaat hebben, want ik houd er niet van om met veel geld in mijn zak te lopen. Op naar het hotel en wij de bedden niet lang op ons laten wachten.
Wij hebben hier geen ontbijt genomen bij ons verblijf. Het lijkt Verena zo lekker om gewoon met een Frans broodje ergens op een bankje wat te eten. Aan die wens hebben wij dus maar voldaan. En dan op naar de winkeltjes in het centrum en die zijn er hier genoeg. Verena kreeg het zelfs voor elkaar om haar Omi een mooie jurk aan te laten trekken en die stond haar uitstekend. Die hebben wij dus maar gelijk gekocht. Hierna op naar het strand, want Verena heeft haar bikini al aan. Dat was aan de andere kant van het meer. Daar hebben wij een mooi strandje gevonden en konden ook goed de auto parkeren.
Verena vertelt ons dat ze een verrassing voor ons heeft. Uit de tas haalt ze een roze fles met bubbeldrank en een paar plastic bekertjes. Wij krijgen en kaart van haar waarop ze heeft geschreven dat ze het heel fijn vindt dat wij haar wegbrengen en dat ze heel blij is dat zij nog een paar dagen met ons kan doorbrengen. De glazen worden ingeschonken en er wordt een toast uitgebracht. Daarvan schieten je de tranen in de ogen. Zij gaat het water in en Omi blijft op de kant zitten kijken met de voetjes in het water. Verena vindt de visjes langs haar voeten een beetje griezelig, maar geniet van het heerlijke koele water. Het is echt niet koud volgens haar. Wij hebben onze zwemspullen vergeten en worden ervan gevrijwaard om na te gaan of ze gelijk heeft.
Ik ga naar de kiosk en trakteer mij zelf op een heerlijk koel biertje. Voor de dames neem ik een bakje grof gesneden friet mee en dat was erg lekker vonden ze.
Verena wil ons ook nog de kloof laten zien waar zij is geweest toen zij hier met haar ouders op vakantie was en die is erg mooi zegt ze. Wij gaan die kant op en inderdaad was het de moeite waard. Je loopt over een plankier zo grofweg 25 meter boven het water. Op een film in het museum zagen wij dat er bij veel stortregens het plankier onder water kwam te staan en het te gevaarlijk was om de kloof in te gaan. Het was nu een woest stromende rivier die veel hout meevoerde. Het heeft wel even geduurd voor alles weer was gerepareerd. ’s Avonds weer een restaurantje in het centrum bezocht. Verena wilde graag racletten. Dat hebben wij gedaan. Mieke en ik waren er niet kapot van, maar voor een keertje is het wel leuk. Wel was het zo dat wij iedere avond, wat kosten betreft, in stijgende lijn aten. Deze kwam als hoogste uit de bus, maar ja je moet alles, als het kan, een keertje proberen, dan weet je of je het de volgende keer nog een keer doet of niet. “Niet” scoorde bij ons het hoogste. Dan wordt het tijd om naar ons hotel te gaan. Wij duiken het bed en blijven niet lang wakker. We hoeven morgen niet persé vroeg uit bed. De afstand is nog ongeveer 300 km.