Verena naar Italië 3

Deze dag gaan wij naar Italië. Ons eindpunt is Turijn of in het Italiaans Torino. Wij kunnen vandaag rustig aan doen. Koffers inpakken en dan op stap. Als wij Annecy uitrijden zien wij een groot winkelcentrum en wij besluiten om daar te stoppen voor het ontbijt. Eerst even de supermarkt in en Verena ziet hier een paar mooie loopgympjes voor Mieke liggen voor een redelijke prijs. Die kopen wij en nog wat spulletjes. Het is een winkelcentrum zoals wij vanuit Zuid-Afrika kennen. In het looppad zien wij wat tafeltjes en stoeltjes staan en dat blijkt een eettentje te zijn. Wij maken dankbaar gebruik hiervan en gaan hier ons ontbijt gebruiken. Na het ontbijt de tank even volgooien bij de goedkope benzinepomp op dit terrein en dan op weg naar Italië. Ook nu rijden wij over mooie smalle weggetjes met een schitterend uitzicht. Net over de grens hadden wij een omleiding en gingen steil omhoog de berg op. Prachtig gezicht in het dal waar het plaatsje lag. De naam weet ik niet meer. En o ja over het algemeen geen vangrail. Wij genoten van de bergen en de mooie uitzichten. Ook hier werd stevig doorgereden en regelmatig werden wij dan ook gepasseerd, maar dat dit niet altijd goed gaat bleek na een poosje. Voor ons stond een rijtje auto’s en was de weg afgezet. Verderop stonden een paar brandweerauto’s en een ambulance. Wij konden zien dat er een transportwagen op zijn linkerkant lag. In de berm zagen wij een brancard met iets erop dat helemaal was afgedekt en dat is meestal geen goed teken. Nog nagegaan of er een andere weg was, maar die was er niet. Dat werd dus rustig afwachten totdat wij mochten doorrijden. Ik denk dat het een half uur duurde toen wij het sein kregen dat wij mochten doorrijden. De brandweer had een opening gemaakt langs de op weg liggende auto en ik zag dat de brancard was verdwenen evenals de ambulance. Wij moesten over de top van de berg en hadden op weg naar beneden een prachtig zicht op het dal. Haast beneden kwamen wij een bergingsvoertuig tegen die de berg opging naar de voor ons bekende plek.
Je kwam ogen te kort al die mooie natuur te bekijken. Deze route is echt de moeite waard als je geen haast hebt. Gestopt bij een supermarkt bij een groot en bijna leeg parkeerterrein. Wij hadden plek genoeg dus. Ons middagmaal daar gekocht met wat drinken erbij. Er stonden daar bankjes buiten waar wij onze maaltijd hebben genuttigd. Wij kwamen nu ook de borden tegen met Torino erop en dat hield in dat de route ok was waar wij reden.
Even na 4.00 uur in de middag reden wij Turijn binnen. Op naar ons hotel en de Garmin bracht ons daar feilloos naar toe. Het hotel, Miramonti genaamd, is gelegen bij een grote rotonde waar het wemelde van het verkeer. Ook reed er dwars over deze rotonde nog een tram. Wij vonden een parkeerplekje voor de ingang van het hotel. Op naar de receptie en binnen een paar minuten was alles geregeld. Onze kamer was gelegen op de 1e etage met uitzicht op de rotonde. Toen wij naar onze kamer gingen riep de receptionist: “Jullie zijn met zijn drieën.” Ik had 2 man ingeschreven. Hem dus even vertelt dat er één weer zou vertrekken.
Verena had ondertussen via de whatsapp contact met het gezin waar zij heen moest. De afspraak was dat wij rond 19.00 uur daar zouden zijn. Lekker opgefrist onder de stort. Daarna ons omgekleed en op weg gegaan naar het stadsgedeelte waar Verena moest zijn. Op het moment dat wij er haast waren zei Verena dat ze naar buiten liepen. Zij had al die tijd contact met ze. Toen wij de straat indraaiden stonden zij met zijn vieren te zwaaien op het trottoir. Een leuk welkom voor Verena en ons. Het zijn jonge mensen en zij hebben 2 kinderen, een meisje van acht en een jongen van 5 jaar oud. Het grappige was dat het gelijk klikte tussen Verena en de kinderen en voor ze het wist had ze er aan elke hand één. Wij moesten naar 4 hoog en het mooie was dat wij met zo’n lift gingen die je ook wel in films tegenkomt. Een kooiconstructie in één woord “geweldig”. Wij kregen een grand tour door het appartement en die was de moeite waard. Het is een formidabel huis en vertelde de heer des huizes helemaal gerenoveerd. Het zag er niet uit toen zij het kochten. Ruim en licht is het. Verena heeft een mooie ruime kamer en een heerlijk bed. Het zag er heel goed uit.
Wij waren uitgenodigd voor een “welkomstdiner” en rond 21.00 uur gingen wij op weg naar het restaurant, dat op loopafstand was gelegen en wij waren beslist niet de enigen. Het was er een drukte van jewelste, maar dat is normaal vertelde onze gastheer. Het is weekend en dan gaan heel veel mensen uit eten. Het weekend is voor de familie vertelde hij ons.
Er zat een grote groep naast ons die een feestje aan het vieren was. Wij hoorden alles, maar verstonden er uiteraard niets van. Wat bestel je in Italië, juist ja PIZZA. Volgens onze gastheer zijn er eigenlijk maar 2 soorten pizza, de Margeritha en de Napolitana. De rest is er bij gefantaseerd volgens hem. Wat ik heb besteld weet ik niet meer en Mieke ook niet, maar het was wel heel lekker en erg groot. Ik heb wel netjes mijn bord je leeg gegeten, maar Mieke kreeg het niet op en dat vond niemand erg.
Na het diner op huis aan en na afscheid te hebben genomen zijn wij naar ons hotel gegaan. Het ging nu veel sneller dan de heenweg, want toen zaten wij in het spitsuur. Met een glaasje in de hand hebben staan kijken naar het verkeer op de rotonde. Ongelooflijk hoe dat gaat en dat het steeds goed gaat. Soms staan er meer dan 50 auto’s van alle kanten te wachten om de rotonde op te gaan en zo gauw ze een gaatje zien duiken ze er tussen. Ze gaan soms met een hoge snelheid over de rotonde. Volgens mij proberen ze wie het hardste kan. Houden zich totaal niet aan de snelheid van 50 km. Het lijkt wel of 50 km een streefgetal is. Parkeren doen ze ook overal, 2 dubbel en soms wel 3, op de zebra, als er maar een auto langs kan is het goed.
Misschien wat rumoerig, maar wel leuk om te zien. Onze nachtrust heeft er niet veel onder geleden.