Zuid-Afrika week 3

Zondag, 12-11-2017, zijn wij weer ter kerke gegaan. Ik moest als chauffeur optreden, want Sonja moest in haar zwembadwinkel zijn tot 13.00 uur. Dan mocht ze sluiten. Dat wordt bepaald door het management van Lonehill Centrum. Vandaag had Kobus Bregmann de eer om de dienst te leiden en daar waren wij wel blij mee, want hij spreekt duidelijk en was voor ons dus goed te verstaan. Je moet wel bij de les blijven, want het is zuid-afrikaans dat er wordt gesproken is toch heel anders dan het nederlands. Letitia Young was ook in de kerk aanwezig. Dat is de andere Ouma van Teagen en Jason. Na afloop van de kerkdienst is er altijd koffie drinken in een bijzaal. Jan gaat daar altijd naar toe en wij gaan mee. Moesten trouwens toch op Jason wachten, want die had nog een catechisatieles. Hier en daar weer wat gepraat, handjes geschud en daarna op weg naar huis. Om 13.00 uur zijn wij met elkaar naar de verjaardag van John geweest. Dat is de aangenomen zoon van Marlene en Willy. Hij werd 50 jaar en wij kennen hem vanaf zijn 2e jaar, dus dat is een aardig poosje. Marlene en Willy gaven een etentje en wij waren daar ook bij uitgenodigd. Het leek steeds of er regen zou komen, maar wij zijn mooi droog gebleven. Iedereen ging naar binnen, maar de mannen hebben een paar parasols boven onze tafels gezet en dat ging prima. Er viel maar heel weinig en na een paar minuten hield het al op. Het was goed toeven buiten. Op maandag 13-11-2017, zijn wij naar het Lonehill Winkelcentrum geweest. Voor Mieke een jeans gekocht en 3 zomerblouses. Ze is dus weer helemaal gereed voor de zomer van 2018 en ik heb de laatste Beeld gekocht, want de kranten staan nu vol over Zimbabwe zijn president Mugabe en iedereen hoopt dat hij vertrekt en daar ziet het ook wel naaruit. Nu Zuma nog, want die willen ze ook wel kwijt in dit land als president. Wij zijn door het park terug gelopen en dat pad gaat schuin omhoog. Mieke heeft dit gelopen en het ging prima, was uiteraard wel blij toen ze boven was. Dinsdag, 14-11-2017, zijn wij met de auto even naar Fourways Crossing geweest. Ik had daar een zwembroek gekocht, omdat ik dacht dat ik de mijne in Nederland had laten liggen. Was niet zo, dus heb ik hem teruggebracht. Had wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk is het geld teruggestort op mijn CC. Daarna heb ik Jan opgehaald nadat hij zijn nierdialise achter de rug had. Sonja was alleen in de winkel en kon niet weg. Het ziekenhuis was volgens haar makkelijk te vinden. Uiteindelijk heb ik het ook gevonden en de plek waar Jan op mij wachtte, maar het duurde wat langer dan als Sonja het zou hebben gedaan, want die rijdt die route blindelings. Woensdag 15-11-2017 kwamen Willy en Marlene op bezoek. Marlene zit nog steeds in de hoek waar de prijzen vallen. Nu heeft ze weer wat aan haar rechterwang. Ze is er wat gelaten onder. Ze kwamen koffiedrinken en afscheid van ons nemen. Daarna zijn wij met Sonja naar het vliegveld gegaan om onze huurauto op te halen. Heen en terug hebben wij daar ruim 3 uur over gedaan. Er was heel veel verkeer op de weg. De terugweg was nog erger, want op die route was een ongeluk gebeurd en stond een vrachtwagen met pech. Uiteindelijk is alles toch goed gekomen. ’s Avonds zijn wij met zijn allen wezen eten in een restaurant dat aan het meer ligt. Wij vonden het buiten te fris en binnen was het goed toeven. Wij hebben daar heerlijk gegeten. De eigenaar is tevens de chefkok. Nou die kon er wat van. Mieke en ik hebben daar heerlijk gegeten. Het was de moeite waard. Het was een dank-je-wel-diner voor alles wat ze voor ons hebben gedaan.

Donderdag, 16-11-2017, na het ontbijt de koffers ingepakt, want vandaag gaan wij beginnen aan onze autorit naar Kaapstad. Nadat wij alles hadden ingepakt komt het moeilijke moment, namelijk afscheid nemen van Jan. Dat was emotioneel voor ons want of wij hem nog een keer te zien krijgen weet je niet. Dan nog even bij Sonja en Teagen langs in de winkel en daar werd ook heel wat afgeknuffeld en gezoend. Na een laatste zwaai op weg naar Bloemfontijn waar wij onze eerste slaapplek hebben. Eenmaal voorbij Johannesburg werd het rustig op de weg. Wij kwamen Chris ook nog tegen. Er is hier een plaats naar je vernoemd "Heilbron". Je bent dus een beetje beroemd Chris. Onderweg een keertje een sanitaire stop gemaakt een paar flesjes frisdrank gekocht. Halfweg een lunch gebruikt en rond 16.00 uur en ruim 400 km rijden waren op onze plek van bestemming. Een mooie kamer, maar wel een klein badkamertje. Maar de kwaliteit was prima voor de prijs die wij moesten betalen. ’s Avonds in een kip reaturant gegeten en dat viel niet tegen. Op tijd naar bed, nadat wij onze meegebrachte fles wijn hadden leeggemaakt. Was half vol en had een paar uur in de koelkast gelegen, dus heerlijk koel. Het was een hele warme dag geweest. Vrijdag, 17-11-2017, op tijd uit bed. Het ontbijt was prima en bij de prijs inbegrepen. Totaal 29 euro met zijn tweeën. Hoe kan het ervoor. De shower was wel koud water, dat kon er niet meer af denk ik. Er zijn hier een paar kazernes en wij rijden over dat terrein. Op mijn vraag of ik wat kon bekijken hier kreeg ik een bevestigend antwoord. Moest naar de poort rijden en daar ging een militair met mij mee. Ik had mijn commando cap opgezet en dat hielp. Werd met egards behandeld. Leuk om zoiets te zien. Er waren tanks als kijkobject neer gezet. Er zijn hier ook paratroopers gestationeerd. Mooi om dat eens van dichtbij te zien. Dan op weg voor de 2e dag van de trip. Het is de bedoeling dat wij vanavond overnachten in Graaff Reinet en ook dat is een rit van ruim 400 km. Weet je nog Dette, dat was die eindeloze rechte weg waar om de tien km een bordje stond hoever het nog was. Het weer ziet er weer goed uit. Wij gaan vol goede moed op stap. Wij moeten onderweg nog al eens wachten, omdat er aan de weg wordt gewerkt en dan nemen ze gelijk een groot aantal kilometers onder handen. Als je pech hebt kan de wachttijd oplopen tot 20 minuten. Wij hebben geen haast en houden ons aan de aangegeven snelheid. Wij zijn de enigen die dat doen. De rest stoort zich nergens aan. Zowel de borden met snelheidsaanduiding en de borden van niet inhalen staan er volgens ons ter versiering, want niemand houdt zich eraan. Uiteindelijk sta je bij de volgende stop weer allemaal bij elkaar. Wij zijn mooi op tijd op onze overnachtingsplek en die is fantastisch. Mooie kamers, drie chalets en een zwembad maken het geheel compleet. Onze hostes geeft ons een overzicht wat er gedaan kan worden in deze plaats onder genot van een kopje koffie met gebak. Wij horen het geheel rustig aan met nog 4 gasten. Wij zijn hier voor de vierde keer en kennen een beetje de hotspots. Wij maken hierna een wandelingetje richting de kerk waar in de buurt ook het restaurant is dat de hostes Ismalda voor ons heeft besproken. Volgens haar is dat een toprestaurant en wij hadden de laatste tafel die nog vrij was. Zal ons benieuwen. Na terugkomst een glaasje wijn gedronken en ik kreeg van Beau, haar man denk ik, ook een glaasje aangeboden van een zoete witte wijn uit Swartland. Die was echt goed zoet. Is Duits en altijd goed volgens hem. Weet je gelijk zijn achtergrond. Om 7.00 uur in het restaurant. Nou die laatste tafel stond tegen een tafel waar allemaal hapjes op stonden, die je tegen betaling kon krijgen. Volgens ons was de tafel daar gewoon tegen aan gezet. Het eten was niet slecht, maar geen top. Er waren 2 toiletten voor pak weg 100 man. Daarbij was het toilet niet geheel fris van aanzicht als je in de pot keek. Het was half negen toen wij ons nagerecht, crême bulee bestelde. Was er nog maar één kregen wij na een poosje te horen. Dan maar koffie. De oberes kwam een keer vragen hoe wij het vonden en ik heb gezegd dat zowel de entourage als het eten ons wat tegenviel. Zij kan daar uiteraard niets aan doen, maar zou het wel doorgeven. In ieder geval vonden wij het geen toprestaurant. Zaterdag 18-11-2017, na een fantastisch ontbijt zijn wij begonnen aan de rit naar onze vrienden Max en Annette. Zij wonen in Grootbrakrivier. De plek waar wij ook 3,5 maand hebben gewoond in 1997. De route zal deze keer onder de 400 km blijven. Het zonnetje schijnt weer uitbundig. Onderweg stoppen wij voor de lunch en tegen drie uur zijn wij daar. Er volgt een hartelijk welkom. Max ix de oudste vriend van mijn broer in dit land. Jan kwam in 1952 in Zuid-Afrika en heeft hem in dat jaar ontmoet. Zij hebben geregeld nog contact. Nu per telefoon. Wij hebben heerlijk “gesels” met elkaar. ’s Avonds uit eten gegaan met ze in Mosselbaai. Dat was een heel ander restaurant dan gisteren. Van dit eten hebben wij echt genoten. Mieke en ik hadden kingklip, een heerlijke stevige witvis. Een glaasje zoete wijn erbij en je hebt een koningsmaal. Na thuiskomst nog heel wat nagepraat. Voor degenen die ze kennen, het gaat goed met ze, maar Max heeft ook sterk last van geheugenstoornis. Het is wel leuk wat hij tegen je zegt, zo van "wat ik gisteren heb gedaan moet je niet vragen, maar van 50 jaar geleden kan je precies vertellen". Hij heeft het helemaal geaccepteerd
Na een goede nachtrust en heerlijk ontbijt zijn wij de kant op gegaan van Hermanus.