Dag 2 van de Homertweg wandeling
Door: Gérard Urselmann/Co Hartman
Blijf op de hoogte en volg Co Hartman
16 Mei 2017 | Duitsland, Arnsberg
Dinsdag, wandeldag 1
Na een lange avond van gratis ‘bijpraten en bijdrinken’ voelt de reveille op dinsdagochtend vroeg genoeg. Maar de (koekoeks)klok roept om tegen half negen richting Arnsberg te vertrekken, startpunt voor de eerste 25 km. Er wordt gestart bij de Neumarkt in Arnsberg. Vandaag is de langste route, ruim 25 km staat op het programma. Om negen uur worden de eerste meters gelopen en er komen er nog veel meer. Nadat bij het toegangshek is geposeerd begint gelijk de eerste klim. Er zullen er nog vele volgen, maar de mannen gaan ervoor. De bedoeling is dat na een klein uur de cadiwagen boven bij de hut staat, maar dat gaat jammer genoeg niet door. De wagen stond op het begin van een bospad dat iets omhoogliep. Ondanks dat de handrem aanstond reed de wagen achteruit zonder dat de chauffeur erin zat. Mieke zat er wel in en dat liep goed af. Reed de greppel in waar hij gelukkig werd gestopt door de slagboom die open stand. Had heel wat voeten in de aarde voor de wagen weer op weg stond. Een vriendelijke Duitser hielp ons uit de nesten en die wist een kennis met een tractor te regelen die de bus uit de greppel lierde. De mannen hadden hier niet op gewacht en waren doorgelopen. Ook nu wordt de behoefte aan ‘inlopen’ gevoeld, de stijgende en vooral dalende trajecten maken deze dag voor sommigen een beproeving. Vlak voor de middagrust vind Co met zijn busje de mannen dichtbij Herblinghausen. Ze willen graag koffie en aan die vraag kan worden voldaan. Daarna nog een goed half uur en dan is daar plek van de lunchpauze. Dat is bij Haus Dunker, dat zijn kennissen van Mieke en Co. Hier zit men buiten op het terras in het zonnetje of schaduw en eet zijn middaglunch. Binnen staat koffie met gebak en daar doet ook iedereen zich aan te goed. Na een goed half uur geeft onze marsleider Jan Tukker het signaal om weer aan de wandel te gaan, want er liggen nog wat kilometertjes voor de boeg. Co lette even niet op en de mannen gingen rechtsaf inplaats van linksaf, maar kwamen gauw tot de ontdekking dat dit de verkeerde weg was. Dat zijn dus wat extra kilometers geworden. Maar de rustpunten met onze ‘Cadiwagens’ doen de pijntjes snel vergeten. Het laatste rustpunt is in Grevenstein op de parkeerplaats tegenovert de begraafplaats. Daar is ook het familiegraf van de beroemde familie Veltins. Deze zijn de grondleggers van de grote bierbrouwerij Veltins in het plaatsje Grevenstein. Er zijn hier een paar lopers die het voor vandaag even hebben gehad en die rijden met ons mee naar het eindpunt op de parkeerplaats in Wenholthausen. Als iedereen er is wordt tegen 16:00 de reis terug naar het hotel ondernomen. Daar wacht een koud biertje of ander lekkers, een goede maaltijd en daarna de stamtafel. Voor de liefhebbers valt er ook nog te darten of te biljarten. En tegen middernacht wacht voor de laatste mannen het bed om het lijf de broodnodige rust te verschaffen. Want er zijn enigen al eerder de trap opgegaan. Als je bijvoorbeeld 85 jaar oud bent, zoals één van ons uit het Zuid-Limburgse heuvellandschap, dan krijg je de spieren niet meer vanzelf soepel. Dan heb je meer uurtjes nachtrust nodig en dat blijkt ook voor diverse anderen zo te zijn. De lichten gaan dus relatief vroeg uit.
Na een lange avond van gratis ‘bijpraten en bijdrinken’ voelt de reveille op dinsdagochtend vroeg genoeg. Maar de (koekoeks)klok roept om tegen half negen richting Arnsberg te vertrekken, startpunt voor de eerste 25 km. Er wordt gestart bij de Neumarkt in Arnsberg. Vandaag is de langste route, ruim 25 km staat op het programma. Om negen uur worden de eerste meters gelopen en er komen er nog veel meer. Nadat bij het toegangshek is geposeerd begint gelijk de eerste klim. Er zullen er nog vele volgen, maar de mannen gaan ervoor. De bedoeling is dat na een klein uur de cadiwagen boven bij de hut staat, maar dat gaat jammer genoeg niet door. De wagen stond op het begin van een bospad dat iets omhoogliep. Ondanks dat de handrem aanstond reed de wagen achteruit zonder dat de chauffeur erin zat. Mieke zat er wel in en dat liep goed af. Reed de greppel in waar hij gelukkig werd gestopt door de slagboom die open stand. Had heel wat voeten in de aarde voor de wagen weer op weg stond. Een vriendelijke Duitser hielp ons uit de nesten en die wist een kennis met een tractor te regelen die de bus uit de greppel lierde. De mannen hadden hier niet op gewacht en waren doorgelopen. Ook nu wordt de behoefte aan ‘inlopen’ gevoeld, de stijgende en vooral dalende trajecten maken deze dag voor sommigen een beproeving. Vlak voor de middagrust vind Co met zijn busje de mannen dichtbij Herblinghausen. Ze willen graag koffie en aan die vraag kan worden voldaan. Daarna nog een goed half uur en dan is daar plek van de lunchpauze. Dat is bij Haus Dunker, dat zijn kennissen van Mieke en Co. Hier zit men buiten op het terras in het zonnetje of schaduw en eet zijn middaglunch. Binnen staat koffie met gebak en daar doet ook iedereen zich aan te goed. Na een goed half uur geeft onze marsleider Jan Tukker het signaal om weer aan de wandel te gaan, want er liggen nog wat kilometertjes voor de boeg. Co lette even niet op en de mannen gingen rechtsaf inplaats van linksaf, maar kwamen gauw tot de ontdekking dat dit de verkeerde weg was. Dat zijn dus wat extra kilometers geworden. Maar de rustpunten met onze ‘Cadiwagens’ doen de pijntjes snel vergeten. Het laatste rustpunt is in Grevenstein op de parkeerplaats tegenovert de begraafplaats. Daar is ook het familiegraf van de beroemde familie Veltins. Deze zijn de grondleggers van de grote bierbrouwerij Veltins in het plaatsje Grevenstein. Er zijn hier een paar lopers die het voor vandaag even hebben gehad en die rijden met ons mee naar het eindpunt op de parkeerplaats in Wenholthausen. Als iedereen er is wordt tegen 16:00 de reis terug naar het hotel ondernomen. Daar wacht een koud biertje of ander lekkers, een goede maaltijd en daarna de stamtafel. Voor de liefhebbers valt er ook nog te darten of te biljarten. En tegen middernacht wacht voor de laatste mannen het bed om het lijf de broodnodige rust te verschaffen. Want er zijn enigen al eerder de trap opgegaan. Als je bijvoorbeeld 85 jaar oud bent, zoals één van ons uit het Zuid-Limburgse heuvellandschap, dan krijg je de spieren niet meer vanzelf soepel. Dan heb je meer uurtjes nachtrust nodig en dat blijkt ook voor diverse anderen zo te zijn. De lichten gaan dus relatief vroeg uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
