Eerbetoon aan Patrick Churchill op 1-11-2019
Door: Co Hartman
Blijf op de hoogte en volg Co Hartman
01 November 2018 | Nederland, Vlissingen
Donderdagmorgen 1 november 2018 om 9.00 uur vertrekken wij, Klaar en Nelly Munnik, Mieke en Co Hartman, richting Vlissingen. Mieke en ik zijn door Franck Churchill uitgenodigd om aanwezig te zijn bij het uitstrooien van de as van zijn vader. Ook Jacob en Geertje Klaver zullen daarbij aanwezig zijn. Klaar wil een keer de grote herdenking van de commando's meemaken en die is gisteren met Nelly al bij ons aangekomen. Rijden wij lekker met zijn viertjes en hebben wij onderweg wat aanspraak met elkaar. Het is "rustig" op de weg en wij kunnen lekker doorrijden. Hebben maar een klein poosje in en file gestaan. Het is droog en dat rijdt ook lekker. Het is een afstand van ongeveer 250 km. De asuitstrooiing zal bij laag tij zijn en dat is zo rond 14.00 uur. Wij hebben hier geboekt in het Stad en Strandhotel Elisabeth gelegen aan de Singel.
Ook Jacob en Geertje hebben hier geboekt. Wij zijn dus alle 6 onder één dak, maar wel in verschillende kamers. Een beetje privacy is toch wel lekker. Rond 11.45 uur zijn wij bij het hotel. Kunnen nog niet in de kamers, want er wordt nog schoongemaakt. Wel konden wij even terecht voor een sanitaire stop en dat was hard nodig. Hierbij zagen wij gelijk dat de kamer, de badkamer en het toilet er prima uitzagen. Wij lijken dus een goede keus te hebben gemaakt. Hierna zijn wij naar het centrum van Vlissingen gegaan. Parkeerterrein opgezocht dichtbij het centrum. Uiteraard moest er hier ook worden betaald om een stukje grond te mogen gebruiken. Met zijn viertjes het centrum in vonden daar een overdekte winkelstraat. Dat leek niet verkeerd. Een tentje opgezocht wat er aan de buitenkant mooi uitzag. Dat bleek het binnen ook te zijn. Het was ondertussen ook tijd voor de lunch geworden. Wij hebben dus maar wat besteld dat er lekker uitzag en inderdaad het smaakte ons allen prima. Na de lunch zijn Mieke en ik richting Het Arsenaal gegaan, waar iedereen werd verwacht die voor de ceremonie door Frank was uitgenodigd. Mieke en ik zagen hier bekende gezichten, want de meesten waren ook aanwezig geweest bij de herdenkingsdienst van Patrick in Engeland. Hier ontmoeten wij ook Jacob, onze voorzitter en Geertje Klaver. Tevens waren Jochem Schmetz en Andries Looijen als Zeeuwse contacten van de herdenking op Walcheren en van het Vitality Museum. Verder Emma Brown en haar partner Ronald Hartsuiker en Jean-Louis Bagot en zijn vrouw, de zoon van André Bagot. Ook waren er een hoornblazer en doeldelzakspeelster aanwezig. Ik begreep dat iedereen er was, want wij gingen op stap naar de plek waar de as zou worden verstrooid. Dat was bij Uncle Beach. Dit was de codenaam van het strand waar de landingen van de commando's in november 1944 plaatsvonden. Er stond wel een aardig windje, maar het was niet koud, wel wat fris, maar dat is niet zo gek rond dit jaargetijde aan het strand. Wij zijn over de basaltkeien naar het nu droge stukje strand gelopen. Geertje bleef met Mieke, die in de rolstoel zit, boven staan en hadden zo ook een goed uitzicht op wat er zou gaan gebeuren.
Nadat iedereen zijn plek had ingenomen hield Franck hier een korte toespraak waarom zijn vader de wens had om hier zijn as te laten uitstrooien. Dit is de plek waar zijn vader tijdens de Operatie Infatuate aan land is gegaan. Tijdens de speach bedankte hij ook iedereen die de moeite had genomen om hier aanwezig te zijn. Na zijn speach gooide hij as in de lucht die via de wind onze kant opkwam.
Even bukken zodat Patrick toch goed terecht kwam hopelijk. Hierna werd door de bugle player van de Royal Marines de Last Post gespeeld waarbij Jacob en ik de eregroet brachten aangezien wij in tenue waren. Hierna speelde de doedelzakspeelster de Lament (klaagzang). Dit was het einde van de ceremonie op het strand. Frank had soms wel even te kwaad, maar dat lijkt mij normaal onder deze omstandigheden.
Frank heeft hier nog bloemen gelegd en daarna zijn wij naar het monument gegaan dat een plek heeft op de dijk, waarop een commando in aanvalshouding, op weg om Vlissingen te bevrijden van de bezetter. Ook hier zijn een paar bloemen heeft gelegd.
De volgende halte was de plek waar een grote marmeren steen ligt met het gedicht dat geschreven is door Patrick Churchill. Nadat Frank hier ook een bloem had gelegd bracht Emma, een bekende mezzo-sopraan, het prachtig “Amazing Grace” ten gehore waar je alleen van de klank al kippevel kreeg.
Daarna zijn wij met de groep nog naar een plek gegaan waar een vriend van Patrick is gesneuveld en heeft Franck een bloem achter een plaquette gestoken op de muur waar de foto van deze vriend opstaat.
Frank nodigde ons uit om samen nog een keer naar Het Arsenaal Theater te gaan om het geheel af te sluiten. Die uitnodiging hebben wij allen met plezier aanvaard. Aangezien het vandaag ook de verjaardag was van Frank wilde Emma hem ook nog verrassen en kroop achter de piano zonder dat hij er erg in had en hebben wij hem in het Nederlands toegezongen. Hij genoot daarvan merkten wij. Ook werden hem diverse cadeautjes overhandigd. Jacob hield ook een toespraakje en overhandigde hem in een jeneverkarton met Amsterdams “lieverdje”een fles Zuid-Afrikaanse brandy met daarin de brandy van het merk COMMANDO. Dat was goed aan hem besteed. Hij straalde ervan.
Van Jochem en Andries kreeg hij een fotoboekje, een historisch document met fraaie originele foto’s van de beruchte dag van de landing in 1944. Het gebak hebben Emma en Ronald geregeld wat ik begreep.
Wij kwamen zo'n beetje aan het einde van deze toch wel indrukwekkende middag en hebben iedereen een goede reis naar huis gewenst. Wij zijn daarop naar ons hotel gegaan. Ingecheckt en onze kamer opgezocht. Deze zag er nu mooi uit. Bedden opgemaakt en alles was keurig schoon.
Jacob en Geertje lieten weten dat zij nog even een wandeling naar de boulevard gingen maken. Nelly en Klaar waren ook al in het hotel en wij besloten om eens te gaan kijken of wij ergens een leuk eettentje konden vinden. Wij zijn ook richting boulevard gegaan en vonden daar inderdaad een mooi restaurantje. Binnen was het nogal vol had Nelly gezien. Wij namen plaats op het terras waar je aan de bovenkant werd gebraden door de heaters aan de balken en je voeten het erg koud kregen op stenen vloer. Nelly vertelde dat Jacob en Geertje ook in deze tent zaten. Even later kwam Jacob naar buiten en liet ons weten dat er binnen een tafel van vier vrij was gekomen. De serveerster vertelde hem dat zij eerst moest nagaan of er geen andere personen waren die deze tafel hadden gereserveerd. Jacob liet haar weten dat wij vrienden van hem waren en dat er niemand aan die tafel zat. Dat hielp want wij konden binnen plaats nemen. Daar was het goed toeven. Lekker warm en het eten was heerlijk en de biertjes lieten zich ook goed smaken. Dit was een heerlijke dag en de nacht was ook prima. Ik denk dat iedereen zo onder zeil was.
Ook Jacob en Geertje hebben hier geboekt. Wij zijn dus alle 6 onder één dak, maar wel in verschillende kamers. Een beetje privacy is toch wel lekker. Rond 11.45 uur zijn wij bij het hotel. Kunnen nog niet in de kamers, want er wordt nog schoongemaakt. Wel konden wij even terecht voor een sanitaire stop en dat was hard nodig. Hierbij zagen wij gelijk dat de kamer, de badkamer en het toilet er prima uitzagen. Wij lijken dus een goede keus te hebben gemaakt. Hierna zijn wij naar het centrum van Vlissingen gegaan. Parkeerterrein opgezocht dichtbij het centrum. Uiteraard moest er hier ook worden betaald om een stukje grond te mogen gebruiken. Met zijn viertjes het centrum in vonden daar een overdekte winkelstraat. Dat leek niet verkeerd. Een tentje opgezocht wat er aan de buitenkant mooi uitzag. Dat bleek het binnen ook te zijn. Het was ondertussen ook tijd voor de lunch geworden. Wij hebben dus maar wat besteld dat er lekker uitzag en inderdaad het smaakte ons allen prima. Na de lunch zijn Mieke en ik richting Het Arsenaal gegaan, waar iedereen werd verwacht die voor de ceremonie door Frank was uitgenodigd. Mieke en ik zagen hier bekende gezichten, want de meesten waren ook aanwezig geweest bij de herdenkingsdienst van Patrick in Engeland. Hier ontmoeten wij ook Jacob, onze voorzitter en Geertje Klaver. Tevens waren Jochem Schmetz en Andries Looijen als Zeeuwse contacten van de herdenking op Walcheren en van het Vitality Museum. Verder Emma Brown en haar partner Ronald Hartsuiker en Jean-Louis Bagot en zijn vrouw, de zoon van André Bagot. Ook waren er een hoornblazer en doeldelzakspeelster aanwezig. Ik begreep dat iedereen er was, want wij gingen op stap naar de plek waar de as zou worden verstrooid. Dat was bij Uncle Beach. Dit was de codenaam van het strand waar de landingen van de commando's in november 1944 plaatsvonden. Er stond wel een aardig windje, maar het was niet koud, wel wat fris, maar dat is niet zo gek rond dit jaargetijde aan het strand. Wij zijn over de basaltkeien naar het nu droge stukje strand gelopen. Geertje bleef met Mieke, die in de rolstoel zit, boven staan en hadden zo ook een goed uitzicht op wat er zou gaan gebeuren.
Nadat iedereen zijn plek had ingenomen hield Franck hier een korte toespraak waarom zijn vader de wens had om hier zijn as te laten uitstrooien. Dit is de plek waar zijn vader tijdens de Operatie Infatuate aan land is gegaan. Tijdens de speach bedankte hij ook iedereen die de moeite had genomen om hier aanwezig te zijn. Na zijn speach gooide hij as in de lucht die via de wind onze kant opkwam.
Even bukken zodat Patrick toch goed terecht kwam hopelijk. Hierna werd door de bugle player van de Royal Marines de Last Post gespeeld waarbij Jacob en ik de eregroet brachten aangezien wij in tenue waren. Hierna speelde de doedelzakspeelster de Lament (klaagzang). Dit was het einde van de ceremonie op het strand. Frank had soms wel even te kwaad, maar dat lijkt mij normaal onder deze omstandigheden.
Frank heeft hier nog bloemen gelegd en daarna zijn wij naar het monument gegaan dat een plek heeft op de dijk, waarop een commando in aanvalshouding, op weg om Vlissingen te bevrijden van de bezetter. Ook hier zijn een paar bloemen heeft gelegd.
De volgende halte was de plek waar een grote marmeren steen ligt met het gedicht dat geschreven is door Patrick Churchill. Nadat Frank hier ook een bloem had gelegd bracht Emma, een bekende mezzo-sopraan, het prachtig “Amazing Grace” ten gehore waar je alleen van de klank al kippevel kreeg.
Daarna zijn wij met de groep nog naar een plek gegaan waar een vriend van Patrick is gesneuveld en heeft Franck een bloem achter een plaquette gestoken op de muur waar de foto van deze vriend opstaat.
Frank nodigde ons uit om samen nog een keer naar Het Arsenaal Theater te gaan om het geheel af te sluiten. Die uitnodiging hebben wij allen met plezier aanvaard. Aangezien het vandaag ook de verjaardag was van Frank wilde Emma hem ook nog verrassen en kroop achter de piano zonder dat hij er erg in had en hebben wij hem in het Nederlands toegezongen. Hij genoot daarvan merkten wij. Ook werden hem diverse cadeautjes overhandigd. Jacob hield ook een toespraakje en overhandigde hem in een jeneverkarton met Amsterdams “lieverdje”een fles Zuid-Afrikaanse brandy met daarin de brandy van het merk COMMANDO. Dat was goed aan hem besteed. Hij straalde ervan.
Van Jochem en Andries kreeg hij een fotoboekje, een historisch document met fraaie originele foto’s van de beruchte dag van de landing in 1944. Het gebak hebben Emma en Ronald geregeld wat ik begreep.
Wij kwamen zo'n beetje aan het einde van deze toch wel indrukwekkende middag en hebben iedereen een goede reis naar huis gewenst. Wij zijn daarop naar ons hotel gegaan. Ingecheckt en onze kamer opgezocht. Deze zag er nu mooi uit. Bedden opgemaakt en alles was keurig schoon.
Jacob en Geertje lieten weten dat zij nog even een wandeling naar de boulevard gingen maken. Nelly en Klaar waren ook al in het hotel en wij besloten om eens te gaan kijken of wij ergens een leuk eettentje konden vinden. Wij zijn ook richting boulevard gegaan en vonden daar inderdaad een mooi restaurantje. Binnen was het nogal vol had Nelly gezien. Wij namen plaats op het terras waar je aan de bovenkant werd gebraden door de heaters aan de balken en je voeten het erg koud kregen op stenen vloer. Nelly vertelde dat Jacob en Geertje ook in deze tent zaten. Even later kwam Jacob naar buiten en liet ons weten dat er binnen een tafel van vier vrij was gekomen. De serveerster vertelde hem dat zij eerst moest nagaan of er geen andere personen waren die deze tafel hadden gereserveerd. Jacob liet haar weten dat wij vrienden van hem waren en dat er niemand aan die tafel zat. Dat hielp want wij konden binnen plaats nemen. Daar was het goed toeven. Lekker warm en het eten was heerlijk en de biertjes lieten zich ook goed smaken. Dit was een heerlijke dag en de nacht was ook prima. Ik denk dat iedereen zo onder zeil was.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
