Mieke in het ziekenhuis voor knieoperatie

Hallo allemaal,

Ik wil even vertellen hoe het Mieke is gegaan de 1e dag. Wij waren mooi op tijd in het ziekenhuis. Werden door een zuster opgehaald en naar onze kamer gebracht. Hier hebben wij onze spullen in een kast geborgen en waren klaar voor wat komen gaat. De zuster kwam Mieke gereed maken voor de operatie, die om 10.20 zou beginnen. Mieke lag prinsheerlijk in bed, maar ik merkte dat zij wel zenuwachtig was. Zij is 6 keer naar het toilet geweest voor dat het zover was en dat wij tegen 10.00 uur naar de operatiekamer waren gereden. Ik mocht meelopen en heb dat ook gedaan. Toen zij de sluis inging richting OK heb ik haar nog een stevige pakkerd gegeven. Ik ben naar huis gegaan, want de zuster zou mij bellen als zij de uitslaapkamer mocht verlaten. Dat was tegen 14.00 uur. Ik op naar het ziekenhuis en met de zuster samen naar de sluis waar zij uit zou komen. Wij moesten nog wel een poosje wachten, maar eindelijk daar kwam zij aan. Toen zij mij zag wuifde zij meteen naar mij. Daar was ik wel blij mee, want daaruit maakte ik op dat ze niet verward was. Even geknuffeld en op naar onze kamer op de orthopedische afdeling. Wij hadden een éénpersoonskamer met eigen sanitair. Mieke was erg moe merkte ik en viel dan ook regelmatig in slaap. De zuster vertelde dat zij het goed gedaan tijdens de operatie. Ze wordt nu regelmatig gekontroleerd en het is steeds in orde. Medicijnen voor de pijn kan ze ook krijgen wanneer ze wil, maar nu ligt ze alleen maar te suffen en dat is ook goed. Om 17.00 uur kwam het eten. Zij heeft ook iets gegeten en dat was maar goed ook, want na een goed uur kwam alles er weer uit. Kon het net in een bakje opvangen. Verder maar gewoon water drinken. Yolande, Eric en Rutger zijn ook nog langsgeweest tijdens het bezoekuur. Mieke dommelde af en toe weg, maar heeft wel meegekregen dat ze er waren. Even na 22.00 uur werd mijn bed ook de kamer ingereden en heb ik zowel Mieke als mijzelf gereed gemaakt voor de nacht. Half in de nacht werd ik wakker en zag dat Mieke haar zwachtel had opgerold en ook de wattenzwachtel. Ik heb pijn aan mijn knie zei ze, vandaar dat ze dit had gedaan. Ik vertelde dat dit niet de bedoeling was en de zuster gebeld. Hebben wij samen dat zwachtel weer om haar been en knie gewikkeld. Na een paar uur merkte ik dat ze er weer aan zat te peuteren en heb ik er sterkere tape opgedaan, zodat het bleef zitten. In de loop van de 2e dag zal het worden verwijderd.
Dag 2
Ze heeft best goed geslapen de 1e nacht. Ze wilde wel ‘s morgens uit bed stappen, dus haar toch maar verteld dat dit nog niet kan, want ze heeft een knie operatie gehad. Was toch niet nodig zei ze. Daaruit merk je wel hoe snel de gedachten verdwijnen als iets voorbij is. Deze dag heeft ze ook voor het eerst therapie gehad en gelopen. Dat was erg pijnlijk en de therapeut vond het beter als ze met een rollater kon gaan lopen. Dat hebben wij daarna dan ook gedaan. Ging goed. Ik heb ook nog een keer met haar geoefend en dan loopt ze met een vertrokken en verbeten gezicht er achter van de pijn. Maar ze doet het wel.
Ze heeft op alle bezoekuren ook bezoek gehad van de kinderen en kleinkinderen o.a van Rutger en Verena, die net weer terug is uit Italië. Dat vond Mieke leuk en er staan ook 2 mooie bossen bloemen op haar tafeltje. De arts kwam ook nog even langs met een foto van haar nieuwe knie. Werd door ons op prijs gesteld. Mieke zegt dat ze hoorde dat bezig waren met haar knie. ’s Avonds zei ze tegen mij dat veel pijn had gehad toen ze aan het bonken waren op haar knie. Ik denk dat ze dit verward met de pijn die ze nu heeft, want eerder zei ze dat ze niets had gevoeld.
Ze is ook een paar keer naar het toilet geweest en dat is ook wel een tour voor haar. Afgelopen nacht maakte ze mij ook wakker dat ze moest, maar toen ging het lopen heel slecht. Ik heb haar toen maar op het zitplankje van de rollater gezet en dat ging prima. Daarna heeft ze doorgeslapen tot de morgen.
Al met al ziet het er best goed uit en ze doet het eigenlijk prima. Ze krijgt steeds complimentjes ook van de zusters dat het zo goed doet. Vind ze wel leuk merk ik. De wond ziet er ook goed uit, kreeg ik te horen. Weinig bloed te zien. Wel vraagt ze mij hoe ik aan al die mensen ben gekomen die haar helpen en ze vindt ze allemaal zo lief voor haar. Dus houden zo.
Dag 3
Vandaag na het ontbijt met Mieke wezen lopen en dat ging heel goed. Ze moet natuurlijk op gang komen, maar ze als ze even loopt maakt ze lange passen. Het weer was goed. Ik moest deze dag ook nog even als vice-voorzitter naar de Familiebijeenkomst van de COV Gelderland in Hattem. Thuis is nog even wat was in de machine gedaan, want dat moet ook worden bijgehouden. Yolande heeft laten weten dat zij wel naar Mieke gaat. Ik had aan de verpleging gevraagd of dat mocht buiten het bezoekuur om en die vonden het prima. Een paar uurtjes in Hattem geweest en daarna via huis om de was op te hangen weer naar het ziekenhuis. Yolande belde en ik zei haar dat ik op weg was en vertelde mij dat ze een broodje zaten eten bij de ingang. Ik was stom verbaasd, want dat is een aardige tippel als je aan je knie bent geopereerd. Daaruit blijkt wel dat ze het goed doet en dat dit geen verzinsel van de verpleegkundigen is. Ik ben bij ze aangeschoven en wij hebben nog even wat gekletst met elkaar. Yolande ging daarna naar huis en wij naar onze kamer, want het was al tegen dinertijd aan. Wij hadden nog niets besteld, maar dat was geen probleem zei de zuster. Als er niets was belde wel ze wel even. Het is net een hotel hier met een prima service. De catering had uit zich zelf eten voor ons op de kar gezet. Ik kreeg wat Mieke gister had en andersom. ’s Avonds nog een keer een wandelingetje gemaakt over de gangen van ons verblijf. Ging prima. Ze mag trots op zich zelf zijn.
Dag 4
Het is zondag vandaag en de zon doet zijn best om er een mooie dag van te maken. Nadat wij ons ontbijt hebben verorberd en ons opgefrist stel ik voor om naar buiten te gaan in de rolstoel. Er staan er 4 op de afdeling. Ik heb het eerst gevraagd en men vond het prima, doen werd mij gezegd. Wij hebben een rondje ziekenhuis gemaakt, dat is zo ongeveer 50 minuten. Ook nog het bos in gegaan, dat was best pittig, maar wel mooi tussen al die bomen. Er was één pittig heuveltje en daar werd ik geholpen door iemand die daar liep. Dat was niet verkeerd. Kwamen toen uit op een asfaltweg en dat loopt wat beter. Er liep daar een vrouw de hond uit te laten en die begon een praatje. Het bleek dat zij 2 knieën had en alles kon doen. Na 5 weken liep ze weer en kon ze ook weer op de fiets. Dat was een grote opsteker voor Mieke. Wij hebben lekker onze wandeling afgemaakt en Mieke was weer op haar bed gaan liggen en heeft nog even geslapen. Er was de hele middag bezoekuur, dus wij blijven op zaal. Tegen 4 uur vond ik wel welletjes. Er was niemand geweest, dus ik stelde Mieke voor om nog een wandelingetje in de rolstoel te maken. Nou dat wilde ze wel. Op het moment dat wij buiten liepen kwam Yolande aangefietst en die is met ons meegewandeld. Het liep tegen 5 uur, dus Yolande is naar huis gegaan nadat wij met elkaar een ijsje hadden gegeten. ’s Avonds nog even met rollator de gangen van de orthopedische afdeling rondgewandeld. Toen vond ik genoeg voor die dag. Ik heb mijn bed naar binnen gereden en naast die van Mieke gezet. Net als thuis. De zuster kwam nog even bloeddruk, temperatuur opmeten. Die was prima. Ik doe ook de prikjes bij Mieke om het stollen van bloed te voorkomen en dat moet 5 weken lang elke dag. De verpleegkundige zei: “Doet u dat ook al”. Ze hadden in het ziekenhuis wel in de gaten dat ik geen thuiszorg nodig had. Ze hebben mij alles uitgelegd. Op mijn bevestigde antwoord zei ze als u jonger was zou ik aan de afdeling voorstellen om u in dienst te nemen. Een mooi compliment vond ik dat. Wij zijn naar bed gegaan en lagen om 9.00 uur op bed. Ik heb in bed nog wat met Mieke gepraat, want ze krijgt hier veel indrukken en dat moet ze dan kwijt. Dat gaat heel goed en ze accepteert ook wat ik haar dan vertel. Ze wilde haar knie wel kwijt zei ze, want die deed nogal zeer. Haar vertelt dat ik dat begrijp, maar dat het overgaat, want denk maar aan die vrouw in het bos zei ik en toen was ze het weer helemaal met mij eens. Wij waren vrij snel in slaap. Ik ben om 3 uur even wakker geweest. Mieke moest naar het toilet en daar heeft ze mij bij nodig. Daarna zijn weer naar dromenland vertrokken.
Dag 5
Om 7 uur werd ik wakker en ben uit bed gegaan. Tanden poetsen en geschoren en ook Mieke haar tanden gepoetst. Toen wij daar mee klaar waren stond de catering al voor de deur. Dat is meestal rond half 8. Na het ontbijt Mieke verder geholpen en gereed gemaakt om naar huis te gaan. Alles gaat goed. Alles weer ingepakt, want er wordt geacht dat je niets achterlaat. Ik heb met een rolstoel alle spullen naar de auto gereden en daarna Mieke. Wij kregen papieren mee naar huis. Daarin staat een afspraak voor het ziekenhuis over 2 weken. Is er iets niet in orde met Mieke dan ik gelijk kan bellen en voor ’s nachts heb ik een noodnummer. Ook een brief voor de therapeut zit erbij. Ik heb al een afspraak gemaakt met geatrische therapeut en die komt donderdag aan huis. Thuis alle schone spullen weer daar neergelegd waar het hoort en de andere in de wasmand. En dan hebben wij dit ook weer achter de rug. Vandaag al 2 keer met Mieke een rondje gemaakt in de Kervelstraat en dat ging ook prima. Af en toe in huis loopt ze los en moet ik haar berispen. Inwendig ben ik best trots op haar. Ze zit nu lekker in haar sta-op-stoel en dat voelt heerlijk aan zegt ze.

Nu mensen dat ik het wel zo’n beetje. Ik wil iedereen heel hartelijk bedanken voor de telefoontjes en de mailtjes. Daaruit spreekt jullie medeleven en daar zijn wij heel blij mee. Ik denk zeker dat als Mieke zo doorgaat ze met 5 of 6 weken wel weer volop kan lopen. Wij gaan eind september dus lekker mee naar Sauerland. Foto’s komen tzt, daar heb ik Eric voor nodig.
Lieve groeten van Mieke