Commando Sauerland Wandeling, dag 1

Het is maandag 23 mei 2016 en dat houdt in dat wij vandaag gaan beginnen aan het 2e gedeelte van de Rothaarsteig. Verleden jaar hebben wij het 1e gedeelte gelopen van Brilon naar Rhein Weser Turm en dat is prima bevallen, want er hebben zich 24 lopers aangemeld voor deze wandeling. Jammer genoeg hebben er drie wegens omstandigheden moeten afzeggen. Wij gaan dus met 21 personen op weg.
Deze keer gaan er ook 3 vrouwen mee, die best zin hadden in een weekje Sauerland. Zij moeten zich zelf vermaken, maar dat is geen bezwaar. Er is daar genoeg te doen en te beleven.

Uiteraard is er van te voren veel te regelen, maar alles is nu gereed. Alleen heb ik zelf de routes die worden gelopen niet kunnen nagaan en dat is jammer. Het is namelijk Gérard en mijn taak om te zorgen dat de mannen onderweg van alles worden voorzien. Daarvoor moet je weten waar je met de auto de route kunt bereiken. Hoe dat is afgelopen leest u wel in het verslag. Casper heeft tijdens het paasweekend de route in 2 dagen verkend. Hij heeft toen zelfs sneeuw gehad. Volgens Casper is het een mooie, maar pittige route. Dat mag voor oud-commando’s geen probleem zijn volgens hem. Het is allemaal goed te doen.
Wij gaan deze keer niet met een bus erheen. Dat bleek prijziger te zijn dan verleden jaar. Ik heb een andere oplossing gekozen. Ik heb 2 personenbusjes gehuurd Van Miltours in Barneveld. Gérard en ik treden dan op als chauffeur. Aris rijdt met zijn eigen wagen waar ook spullen in liggen voor entertainment en Dette rijdt met haar wagen en daar gaat Mieke in mee.

Met Gérard heb ik afgesproken dat ik rond 9.15 uur in Barneveld zou zijn, maar daar had het weer geen rekening mee gehouden. Het regende en iedereen ging met de auto leek het wel. Ik had 20 minuten werk om Apeldoorn uit te komen. Gérard, die uit Enkhuizen moest komen, had er ook last van. Hij belde mij dat hij vast stond vlak bij Nijkerk. Nou ja wij hadden geen haast, dus hebben gewoon rustig aan gedaan. Tenslotte is het allemaal goed gekomen. Rond half tien waren wij bij het verhuurbedrijf. Daar werden door ons de papieren ingevuld en ondertekend en konden wij met de 2 busjes vertrekken. Eerst naar de plek waar onze auto’s stonden geparkeerd. Gérard heeft dat geregeld met iemand die naast het pluimveemuseum woont. Daar stonden ze prachtig naast de schuur en ’s avonds het hek op slot. De spullen overgeladen en daarna op weg naar Echo Home “de Landing” in Schaarsbergen. Er stonden al veel auto’s wat inhield dat de meeste deelnemers er al zouden zijn. Na een kop koffie met een appeltaartpunt heb ik iedereen van harte welkom geheten. Het is geen weer voor een groepsfoto, dat komt nog wel een keer. Koffertjes en tassen worden ingeladen en wij blijken ruimte genoeg daarvoor te hebben. Ik heb afgesproken dat er rustig wordt gereden en iedereen is het daarmee eens. Na een goede twee uur gereden te hebben houden wij een sanitairestop. Het blijkt dat door velen daar gebruik van wordt gemaakt en zij nemen gelijk de gelegenheid te baat om wat te eten. Ondertussen is de regen gestopt en dat is ook wel lekker. Daarna op weg voor het laatste stukje. Bij aankomst worden wij getrakteerd op een kopje koffie “mit etwas dabei” en een ieder laat zich dat goed smaken. Daarna de kamers opzoeken en de spullen uitpakken. Na vijf uur is het vrij drinken en wij maken daar graag gebruik van. Wij zitten weer in ons vertrouwde hoekje en het geroezemoes is niet van de lucht. De ober Mino zorgt ervoor dat wij niets te kort komen.
Het sein wordt gegeven dat wij aan tafel kunnen. Er zijn twee tafels voor ons gezelschap gereserveerd. Iedereen zoekt daar een plekje en de meesten zitten daar ook de rest van de week. Is altijd heel leuk omdat te zien. Het eten smaakt iedereen voortreffelijk en het is ineens erg stil in de gelagkamer. Dat is een goed teken. Er zijn ook nog andere gasten in het hotel, waarvan er één ons bekend is, namelijk Wim Staijen ook een oud-commando en lid van COV Gelderland. Tegenover de gasten heb ik ons bij voorbaat verontschuldigd dat er wel eens wat rumoer kon zijn vanwege de grote van de groep, maar daar had niemand bezwaar tegen.
Aris heeft zijn instrumentarium om muziek ten gehore te brengen ondertussen klaar gezet en zingt en speelt dat het een lieve lust is. Een gezellige boel dus. Er wordt ook een uurtje casino gespeeld en velen doen daar aan mee. Hierna wordt nog menig drankje naar binnen gewerkt en dat is te merken. Het gelach is niet van de lucht, dat houdt dat er verhalen/grappen en anekdotes worden verteld. Dat geeft altijd plezier. Tegen tien uur komen Co en Casper binnenlopen. Zij hadden in de middag een begrafenis en zijn vanuit Vlissingen vertrokken naar Zur Schmitte. De club is nu compleet. Uiteraard moet iedereen ze even een handje schudden.
Zo zachtjes aan gaan de mannen het bed opzoeken. Tegen elf uur is de gelagkamer al aardig leeg. Het was een lange dag en de lopers moeten weer vroeg op. Van Mieke heb ik een poosje geleden al een nachtzoen gehad, dus niets houdt mij tegen om ook het bed op te zoeken.