Dag 3 Sauerland 2016

2e wandeldag, route Ederquelle bij Forsthaus Hohenroth – Gernsdorf

Vandaag gaat de 2e wandeldag van start. Die begint vanaf de viersprong bij de Ederquelle. Daar brengen wij, na het ontbijt, de mannen naar toe. Iedere dag moeten wij ongeveer 25 km verder rijden naar de startplaats. Als het kan gaan wij zo vroeg mogelijk weg. Ook vandaag na het ontbijt alles ingepakt wat wij moeten mee nemen vanuit de keuken, zoals koffie, thee e.d. de lunchpakketten, frisdrank, koeken en wat er meer nodig is.
Even na acht uur gaan wij van start en kwart over negen zijn wij op de startplek. Het weer werkt volop mee. Het zonnetje schijnt al lekker en hij zal volgens het weerbericht de hele dag dat blijven doen. Dat doet een mens goed om mee te beginnen.
Aangekomen bij de viersprong gaan de mannen weer vol goede moed op weg naar de koffiestop. Die is vandaag gepland bij Sieqquelle. Die ligt aan de Eisenstrasse een geasfalteerde weg, die dicht langs de wandelweg loopt. Wij zijn daar vrij snel. Het is een prachtige plek met tafels en banken en een beekje die de vier qeullen met elkaar verbindt. Hier is ook een tappunt waar je vers water uit de beek kunt tappen, dat zeer goed drinkbaar is. Ik ga eerst de plek eens verkennen en ik zie dat Chris dat ook al aan het doen is. Gérard gaat naderhand ook wat rondwandelen. Het is prachtig aangelegd met houden vlonders. Je kunt er dus heel goed lopen. Daarna hebben wij onze spullen vast op de tafels gezet zodat, als de mannen komen, wij direct de koffie/thee kunnen inschenken. Met een uurtje zijn ze er en ook zij genieten van deze mooie plek merk ik. De koffie met wat erbij gaat er goed in en de stemming is fantastisch, wat ook wel met het mooie weer heeft te maken. Het was een goed stuk om te lopen vertelden de wandelaars. Na de koffie gaan ze weer de uitdaging aan om de volgende stop te bereiken en wij ook.

Ik zag bij de foto's dat de lopers een man met de grote hoed hebben gesproken. Dit staat over ze op Internet:
De mannen met de grote hoeden
Een andere interessante bijdrage aan het ‘nieuwe wandelen’ leveren de Rangers van het staatsbedrijf Wald und Holz van de deelstaat NRW aan de Rothaarsteig. In opdracht van de boswachterij van deze deelstaat zorgen ze met zijn zessen voor de bescherming van het bos en zijn bewoners op de ‘Weg van de Zintuigen’. Ze onderhouden er de paden en het meubilair. Ze beantwoorden vragen van de wandelaars en leiden groepen rond op spannende, informatieve bosbeleveniswandelingen (kleuterscholen en schoolklassen zelfs gratis).

Ik heb de coördinaten ingevuld en deze brengen ons via en asfaltweg en dan linksaf het bos in tot 200 meter vanaf de Ilsequelle. Dat lijkt mij niet goed. Chris gaat de route verder op om te zien of daar een parkeerplek is. Ik loop terug naar Gérard en wij zien op de kaart dat Chris nu van ons afloopt. Gérard gaat vast terug naar de weg en ik loop het pad op en roep Chris zijn naam. Na twee keer krijg ik antwoord van hem. Hij laat weten dat hij er aan komt. Daarna gaan wij ook terug en op de weg linksaf en komen vrij snel aan het eind van de verharde weg, waar plek is voor onze auto’s. De spullen worden achter in de auto’s uitgestald want hier zijn geen banken of tafels. Hier wordt de lunch gebruikt en men kan zitten op een boomstam of in het gras. Nadat de lunch is verorberd gaat Jasper met ons mee in de auto, want de wandeling gaat eerst naar beneden en dan steil omhoog. Lijkt ons niet zo goed voor hem. Hij wil wel meelopen, maar wij zijn toch in staat hem te laten zien dat dit niet zo verstandig lijkt. Casper zegt ook dat er na 5 km een plek is waar Jasper weer kan aansluiten. Dat is aan het eind van de klim. Met de auto is het maar een klein stukje en wij wachten tot de ploeg hier is. Jasper sluit weer aan en wij gaan op de weg naar de het laatste rustpunt. Was goed bereikbaar voor ons. Daar wordt voor het laatst getankt door de mannen en dan op weg naar het eindpunt. Volgens Casper makkelijk te vinden, maar dat bleek niet zo te zijn. De weg naar Gernsdorf, waar wij heen moesten, was vlak voor de plaats afgesloten. Er was net voor deze afsluiting een weg naar links, maar die kwam op een plek uit waar kiezelstenen lagen, maar niet de hut die op de foto stond. Ik werd gebeld door Jan die vertelde dat zij bij km 130 stonden. Ik heb hem verteld dat wij eraan kwamen, maar niet verder konden vanwege de afsluiting. Ik had een stuk terug een aanwijzing gezien dat er een toegangsweg was naar de Rothaarsteig. Die zijn wij toen maar ingereden. Onderweg kwamen wij twee mooie dames tegen waaraan wij hebben gevraagd of deze weg naar de wandelroute liep. Zij lieten ons weten dat dit inderdaad het geval was, maar dat wij hier helemaal niet mochten rijden. Ik liet ze onze baret zien en zei dat wij soldaten waren en die mochten dat wel, omdat wij een stel mannen moesten ophalen. Daar hadden zij plezier om en wensten ons succes. Aan het einde van het pad was een viersprong en hier stond de hele groep. Dit was de tweede keer dat wij niet direct de plek konden vinden. Maar het weer was prima en daardoor was het niet erg dat de lopers een poosje moesten wachten. Op de terugweg kwamen wij de dames weer tegen. Ik stopte even en bedankte ze voor de hulp en ik liet ze zien dat wij de passagiers hadden gevonden. Ik kreeg te horen dat de mannen snapten waarom wij waren gestopt en hieruit blijkt dat ze allemaal erg gezond zijn, want ze zagen wat schoonheid was of niet dan. Na een goed uur rijden zijn weer op onze thuisbasis. Wij hebben de spullen uitgepakt en naar de keuken gebracht en ik heb daarna een heerlijk koud biertje gedronken. Het was een prachtige dag en de wandelaars hebben het allemaal naar de zin gehad.
Vanmiddag bij thuiskomst zaten Ben en Dinie Willemsen in de gelagkamer en dat was een verrassing voor ons allemaal. Ik wist dat zij in Sauerland waren en nu zijn ze gezellig bij ons. Uiteraard hebben wij allemaal Ben en Dinie een hand gegeven en sommigen hebben Dinie ook nog gezoend. Ook bij het diner waren zij aanwezig en zaten bij ons aan tafel. Heel erg leuk en ook zij genoten van de gesprekken. Zij blijven hier ook slapen en gaan morgen na het ontbijt weer naar huis. Wij kunnen dus nog een poosje van ze genieten.
Onze dames Dette, Mieke en Ulla hebben ook een leuke dag gehad. Zijn met elkaar naar Willingen geweest.
Na het diner, dat weer voortreffelijk was, stond er een rondwandeling door Westernbödefeld op het programma. Danny was onze gids en ik denk dat iedereen die mee is geweest daarvan heeft genoten. Hij vertelt onderweg allemaal wetenswaardigheden die de moeite waard waren. Humor was er ook bij. Hij vertelde dat er drie kerken waren en dat wij die alle drie te zien kregen. De eerste zagen wij langs de weg toen wij naar de boerderij liepen. Hier worden kinderen die een handicap hebben een week aangeboden waar zij op de boerderij van alles kunnen doen en met dieren omgang hebben. Aan het eind van dit terrein kwam wij de tweede kerk tegen, die veel op de eerste leek, maar nu van een andere kant. Halfweg gekomen kregen wij een drankje in de vorm van een kruidenbitter aangeboden. Ik ben daar een liefhebber van. Tijdens de afdaling kwamen wij langs de derde kerk, die leek ook op de eerste. Was leuk gevonden van onze gids. Onderweg vertelde hij waarom er in Duitsland van die grote huizen worden gebouwd. Dat heeft als reden dat er geen ouderenzorg is in Duitsland. Ouders trekken bij hun kinderen in of andersom. In ieder geval op het platteland zeg maar. Wat nu dus bij ons staat te gebeuren is hier algemeen goed.
Terug in de bar wordt er weer heel wat afgekletst in ons hoekje. Er wordt veel gelachen en dat is een goed teken. Mooi dat men zoveel plezier onder elkaar heeft. Een mooi einde van deze tweede wandeldag.