Vierde week Zuid-Afrika

Wij gaan de volgende dag na het ontbijt op weg naar Graaff Reinet waar wij een B&B plek hebben gehuurd. Dit wordt dan de vierde week voor ons. Wij worden daar met alles egards ontvangen. In 2017 waren wij ook om deze tijd in deze B&B Beau&I. Wij kregen dezelfde kamer als toen, alleen bleek dat wij nu de enige gasten waren. Het gaat zeker niet zo goed. 's Avonds uit eten geweest bij Polka en die hadden lamsvlees uit de Karoo. Dat kunnen wij iedereen aanbevelen die hier ooit komt. Heerlijk mals en zacht vlees. Wat er bij wordt geserveerd gewoon niet opeten, want je hebt ruim genoeg aan het vlees. Daarna ons bed opgezocht om een heerlijke lange nacht te maken. Na een heerlijk ontbijt gaan wij op weg naar Grootbrakrivier. In deze plaats hebben wij ongeveer 20 jaar geleden ruim 3 maanden gewoond. In deze plaats woont Annette Faurie, bij diverse leden van onze familie bekend. Haar man Max is een jaar geleden overleden. Hij was de oudste vriend van mijn broer Jan toen die op 19 jarige leeftijd naar Zuid-Afrika is geëmigreerd. Jan is nu 86 jaar. Het was dus een vriendschap van 64 jaar. Om even na vier uur waren wij daar, na een groot aantal km’s te hebben gereden. Ik maak dat voor Mieke altijd gemakkelijk door bv te zeggen: “Wij gaan nu eerst de afstand naar Amsterdam rijden”. Is die achter de rug dan noem ik een andere reis. Zoals wij gaan nu naar Maastricht of Hoevelaken. Zo blijft het voor haar behapbaar. Annette vond het fijn dat wij aan haar hadden gedacht. Wij werden hartelijk ontvangen en een drankje werd gelijk voor ons klaar gezet. En daarna hebben wij lekker met elkaar gesels, zoals dat hier heet. En ja Kees, de gele tulp werd met veel dank aanvaard en op een mooi tafeltje neergezet. De Nederlandse kalender werd door haar met veel enthousiasme aangenomen, vooral vanwege de mooie foto’s. Wij hebben veel gepraat over het overlijden van Max haar man. Ze mist hem ontzettend, maar is niet bij de pakken neer gaan zitten. Max was erg ziek en had Alzheimer en ja dan weet je het wel hoe dat gaat. De laatste paar maanden was hij ook niet meer thuis, dat ging niet meer, maar was opgenomen in een tehuis. Daar is hij na twee maanden overleden. De volgende dag hebben wij een beetje in de omgeving rond gereden. Er bleek veel gebouwd te zijn in Grootbrakrivier. Ook veel gerenoveerd en dergelijke, wat het dorp toch een beter aanzien heeft gegeven. Zijn met Annette die mee was naar de dorpspastorie gegaan, waar een huiselijke sfeer is gemaakt en er is een mooie koffiekamer. Er zaten veel oudere dames en maar weinig mannen, maar de kofiie met gebak hebben wij ons goed laten smaken. Wij hebben Annette laten weten dat wij met haar uit eten willen gaan en hebben op de weg naar huis een dinerafspraak gemaakt voor vanavond in de oude spoorstatie. Dat is goed in de smaak gevallen en wij hebben heerlijk gegeten. Lams vlees van een schaap uit de Karroo, het beste vlees dat er is. Wat wij niet opkonden is met een doggieback mee naar huis gegaan en bij Annette in de koelkast gestald voor haar. Dat vond ze prachtig. Op tijd naar bed, want morgen hebben wij een aardige rit voor de boeg, omdat wij ook aan willen gaan bij Marie Gouws in Albertinia. In de periode dat wij aan het Suiderkruis in Grootbrakrivier woonden was zij de Postmeesteres aldaar. In maart, met Mieke haar verjaardag toen ik de vele verjaardagkaarten ophaalde vroeg zij, als wij de kaarten niet zouden bewaren zij dolgraag de postzegels wilde hebben. Dat hebben wij gedaan en vanaf die periode hebben wij regelmatig kontakt met haar. Na het ontbijt zijn wij die kant opgegaan, na hartelijk afscheid te hebben genomen van Annette. Het waren een paar fijne dagen met haar. In Albertinia moest wij op zoek naar haar huis, want ik had het telefoonnummer van haar niet meer. Na een poosje stonden wij voor het huis. Een oudere man kwam na het belletje aan hek naar buiten en ik zei tegen Mieke dat wij aan het goede adres waren. Hij maakte de poort open en zei tegen Marie dat zij direct moest komen. Ze kwam naar de keuken en keek in de zon en opeens herkende ze Mieke en omarmde haar en gaf haar een dikke zoen. Ook ik werd omhelst en zij vond het prachtig dat wij kwamen. Ging direct naar de winkel om eten in te slaan, want wij moesten blijven lunchen. Nu de lunch was fantastisch en wij hebben heel wat afgepraat. Rond 2 uur 's middags zijn wij vertrokken richting Somerset West waar Marcel woont, De afstand is ongeveer 375 km, dus 4 uur rijden minimaal.
Verslag van ons verblijf bij onze zoon Marcel en zijn partner Katja, haar dochter Charlotte en zoon Mark.
Tegen 6 uur zijn wij bij het huis van Marcel en Katja aangekomen en het hek ging automatisch open wat betekent dat hij ons heeft gezien. Het was een heel hartelijk welkom van beide kanten. Ook de kinderen van Katja omhelsden ons hartelijk. Hun namen zijn Charlotte en Mark.
Het is nu 21-11-2019 en wij worden hartelijk welkom geheten, zelfs knuffels en zoenen worden uitgewisseld. Wij weten dus dat wij erg welkom zijn. Er wordt bijgepraat onder het genot van een glaasje heerlijke witte, zoete wijn, waar zowel Mieke als ik veel van houden. Ik ga de koffers uit onze auto halen en brengen naar ons plekje waar wij deze dagen zullen verblijven. Het is een prachtig gastenverblijf met een groot oppervlak, waar wij volop ruimte hebben. Mieke en ik zullen hier best lekker verblijven. Er is een prachtige badkamer bij, dus alles is aanwezig om te genieten van ons verblijf hier. Ik heb de cadeautjes die wij bij ons hebben mee naar beneden genomen en buiten op de tafel gezet. Iedereen was daar blij mee. Marcel een heerlijke fles Schotse whisky, de mooie gele tulp die Kees van Rietschoten heeft gemaakt, die ontzettend in de smaak viel. Voor de kinderen hadden wij 2 elektronische wekker-radio’s, die zij met dank aanvaarden. Wij gingen weer buiten zitten aan de lange tafel en ik merkte dat er na niet zo`n lange tijd borden op tafel worden gezet en dat betekent dus dat wij aan de warme hap gaan beginnen. Ik moet zeggen wij zijn er ook wel een beetje aan toe. Wij hebben heerlijk gegeten en gedronken en zijn niet te laat naar bed gegaan, want wij waren best moe en Klaas Vaak heeft ons snel gevonden. Na een goede nachtrust en een heerlijke “stort” waren wij weer helemaal het mannetje en vrouwtje.
Wij hebben een heerlijke tijd gehad bij Marcel, Katja, Charlotte en Mark, de kinderen van Katja. Wij hadden een eigen plek die los stond van het huis. Een grote kamer waar alles in aanwezig was wat je nodig hebt. Twee enkelbedden waar Marcel en Katja een groot tweepersoons bed van hebben gemaakt en aan de andere kant van de kamer een kleine keuken, die wij eigenlijk niet hebben gebruikt. Deze logde staat los van het huis. Ook de badkamer zag er fantastisch uit, ruim met een mooie stort. Het was elke morgen een feest om onder de straal te staan.
Marcel en Katja hebben een prachtig mooi en groot huis en een knots van een tuin met zwembad. ’s Morgens was het ontbijt op de stoep en het diner ’s avonds ook. Het was heerlijk weer om buiten te zitten. Overdag zijn wij met Marcel naar de plaats Strand gereden en daar op een terras koffie met gebak gebruikt bij een fantastisch uitzicht over de Atlantische Oceaan. Dit is een plaats waar veel hotels staan voor de toeristen en zomers is het hier dan ook heel druk. Het is nu nog voorseizoen, dus viel de drukte mee. Mieke en ik zijn naar Somerset Mall gegaan om te zien of er wat van onze gading was te vinden. Dit is een gigantisch groot winkelcentrum, waar je uren kunt doorbrengen als je dat wilt. Wij hebben dat niet gedaan, want daar wordt je hondsmoe van. Wij hebben in deze 4 dagen dat wij hier zijn Lindy Kokhuis opgezocht, die woont in Houtbay en was getrouwd met Mike, een oud-commando. Hij is overleden aan de gevreesde ziekte. Heeft gevochten voor wat hij waard was, maar moest toch het onderspit delven. Was een erg leuk bezoek en zij had veel mappen met interessante gegevens over de commando’s, want daar was Mike een verzamelaar van. Ook diverse schildjes had zij nog. Ze wilde graag weten of het museum in Roosendaal daar interesse voor had en vroeg mij omdat na te gaan. Marcel liet mij weten dat hij dan wel spullen mee naar Nederland kon nemen als men die wilde hebben. Ik heb in Nederland een bericht gestuurd naar het museum en nu maar afwachten. Lindy gaat verhuizen richting Mosselbaai en wil nagaan of zij daar nog wat kan gaan doen. Ik ben erg benieuwd of dat wat wordt, want zij is een echte doorzetter en zit niet bij de pakken neer.
Mark, de zoon van Katja, speelde met een paar jongens in het zwembad en de tuin. Zijn vriendjes vroegen wie wij waren en hij zei dat wij zijn (nieuwe) mijn opa en oma waren, dat vonden wij wel leuk. Charlotte de dochter gaat naar een andere school en heeft op de oude school een soort afscheidsfeest dat door de school wordt geregeld. Marcel en Katja moesten mee en Charlotte had een prachtige outfit aan. Ook Marcel en Katja waren in prachtige kleding, want Marcel zou met haar gaan dansen wat bij de ceremonie hoorde die op deze school aanwezig was. Ze hebben dus af en toe samen thuis geoefend. Het was allemaal goed gegaan vertelde Charlotte toen ze weer thuis was. Zij heeft nu vakantie, maar Mark moet nog een weekje naar school. Was ook heel gezellig om met elkaar op de stoep te zitten en wat te kletsen over alles en nog wat. Wij zien dat Marcel er heel gelukkig uitziet en wij hopen dat dit zo blijft, want wij hebben dit nog nooit eerder gezien sinds hij in Zuid-Afrika woont. Maandag is onze laatste dag bij hen en het is jammer dat de tijd zo snel gaat, want wij hebben het prima gehad hier bij onze zoon, zijn vrienden en haar kinderen.